Met welk team ga jij de uitdaging aan? Op vrijdag 21 februari organiseren de Dames- & Herenselectie weer een pubquiz-avond in de Quintus kantine, onder leiding van de Quiz Brothers. Schrijf je team hier in of via https://forms.office.com/e/91bNsPGM5b. De kosten zijn €10 per persoon (incl. koffie/thee) en er mogen maximaal 6 personen per team deelnemen. Verder openen de deuren vanaf 20:00 uur, waarbij de quiz rond 20:30 uur zal beginnen. Zien we je dan? 💚🤍
Zaterdag 4 januari werd de eerste editie van de NieuwjaarsQup georganiseerd door HV Quintus voor de D-meiden. Dit toernooi maakte onderdeel uit van een trainingsweekend georganiseerd door de trainer/coach van de D-jeugd van Quintus, Louise van der Valk. Zij werd hierin ondersteund door vele enthousiaste vrijwilligers, waaronder ouders en jeugdspelers.
Twee winnaars
Er deden 14 teams mee uit heel Nederland verdeeld over twee poules van vijf en één poule van vier. De poule van vier (breedtesport) werd gewonnen door RHV De Meeuwen uit Rotterdam. De twee poules van vijf speelden een kruisfinale waarbij Quintus D1 korte metten maakte met Westfriesland/SEW D2 uit (18-12). En in de andere kruisfinale won Verburch D1 nipt van Westfriesland/SEW D1 (13-10). Dit zorgde voor een Westlandse finale Quintus D1 tegen Verburch D1. Na een spannende eerste 10 minuten (tussenstand 8-8) wist Verburch langzaam uit te lopen naar een eindstand van 17-12 voor Verburch. Hiermee was Verburch de eerste winnaar van de NieuwjaarsQup.
Finale tussen Verburch en Quintus. Foto: Paul Vis.
MPV
Met de meeste stemmen is het jonge talent Ivy Miedema van Quintus D1 tot MVP (Most Valuable Player) van het toernooi gekozen. Ook Joanne Jansen en Jullisa van Beekum waren genomineerd voor deze titel.
Sportieve sfeer
Het was een zeer geslaagde eerste editie van de NieuwjaarsQup. Een mooie dag met een sportieve sfeer, zowel binnen als buiten de lijnen. Alle deelnemers ontvingen een zakje tomaten en alle scheidsrechters werden verblijd met een mooie orchidee, met dank aan onze sponsoren.
Onze Joyce van Haaster vertelde in het eerste Algemeen Dagblad van het nieuwe jaar over haar bijzondere handbalcarrière. Een inspirerend verhaal over zoeken naar nieuwe mogelijkheden en vooral nooit opgeven.
Joyce van Haaster was ooit een groot handbaltalent, nu is ze een internationaal boegbeeld in het rolstoelhandbal. Het heeft alles te maken met een kwaadaardige tumor in haar linkerbeen waardoor haar leven instortte. ,,De kansen om te overleven waren niet groot.”
Joyce van Haaster. Foto: Henk Seppen
Op uitnodiging van de Europese Handbal Federatie (EHF) mocht Joyce van Haaster (47) tijdens het EK vrouwenhandbal in december in Wenen vertellen hoe zij werd gedwongen te stoppen met haar geliefde handbalsport. En dat zij ondanks alle narigheid in haar leven toch wilde doorgaan en vervolgens koos voor het rolstoelhandbal.
,,Ik heb daar uitgelegd hoe het lukt om zo’n tegenslag in je leven te overwinnen. Hoe je op een andere manier je leven kunt herpakken met zaken die je graag wilt doen. De titel van mijn presentatie was ‘Expect the unexpected’. Mijn moeder zei dit tegen mij op het moment dat het tijdens mijn ziekte heel slecht met mij ging. Laat alle narigheid varen en ga ervan uit dat het positief uitpakt, zo niet linksom dan wel rechtsom.”
Tumor geconstateerd
Even terug in de tijd. In 2001 verhuisde Van Haaster voor de liefde vanuit ’s-Gravenzande naar Friesland. Ze was eerst vaste doelvrouw bij Westlandia en keepte daarna voor HC Westland en Jong Oranje. Vervolgens speelde ze zes seizoenen in de eredivisie bij Quintus voordat ze naar het noorden trok. Amper een jaar nadat ze in Friesland woonde, werd er de tumor in haar been geconstateerd.
,,Ik ontdekte een zwelling in mijn linkerdij en dat bleek een kwaadaardige tumor te zijn. Die is verwijderd en ik mis daardoor een spier in mijn dijbeen”, legt ze uit. ,,Handballen was voor mij meteen voorbij. Jaren vol chemokuren en bestraling volgden. Ik had nog geluk, want de kansen om het te overleven waren niet groot. Er deden zich complicaties voor. Mijn dijbeen was gebroken en genas niet meer. Er is toen een kunstbot in mijn bovenbeen geplaatst.”
De wedstrijd van mijn leven
Haar hele wereld stortte in, ze maakte donkere tijden door, maar haar sterke karakter hield Van Haaster overeind. ,,Ik dacht: dit wordt de wedstrijd van mijn leven. Ik kan niet tegen verliezen en er kan dus maar één winnaar zijn en dat ben ik.”
Ze wilde beslist weer gaan sporten. ,,Maar ik liep op krukken en handballen ging natuurlijk niet meer. Dat vond ik ontzettend jammer, want ik ben nogal een sportief type. Ik wil bezig zijn en het liefst zo veel mogelijk sporten.”
Toen ze op internet een filmpje zag van een demonstratie rolstoelhandbal bij CSV, een vereniging in Castricum, was ze verkocht. ,,Mede door de steun van het handbalverbond werden er demonstratiewedstrijden georganiseerd. Daarbij kwam ik weer in contact met Quintus, dat ook een team wilde formeren.”
Voorvechter
Mede door de inspanningen van Van Haaster groeide het rolstoelhandbal in Nederland uit tot een volwaardige sport met Europese- en wereldkampioenschappen. Ze werd de voorvechter die wilde aantonen dat het niet zomaar een beetje ballen is, maar een echte topsport.
,,De gehandicapte handballers zitten niet langer in het verdomhoekje”, zegt ze met terechte trots. ,,Ze worden niet meer in een hokje gestopt en kunnen volwaardig meedoen. Dát is de grootse verdienste van dit soort initiatieven.”
Van Haaster, die inmiddels weer terug in de regio is en in ’s-Gravenzande haar eigen kinesiologiepraktijk heeft, kaartte bij het congres tijdens het EK nog een heet hangijzer aan. ,,Ik wil onder de aandacht brengen hoe er meer mogelijkheden kunnen worden gecreëerd voor vrouwen op internationaal niveau bij het rolstoelhandbal. Op dit moment hoeft er maar één vrouw in het veld te staan. Daaruit blijkt dat de verhouding tussen het aantal mannen en vrouwen enorm scheef is. De capaciteiten van vrouwen worden vaak niet optimaal benut. Ik wil een discussie hierover op gang brengen.”
Knokken voor idealen
Op alle fronten heeft Van Haaster dus aangetoond dat het zin heeft om te knokken voor de idealen die je hebt. ,,Het is niet eenvoudig als jouw leven ineens zo ingrijpend verandert. Maar, zeg ik dan, ga door die ellendige momenten heen, loop er niet voor weg en kijk wat je toch nog allemaal kunt doen. Dan zal je merken dat je veel meer kunt dan je ooit had verwacht.”
Bron: Algemeen Dagblad – Peter Lotman
Lees hier het originele artikel op ad.nl.
Een verslag van het oliebollenrolstoelhandbaltoernooi van 29 december door speler Ton Zuiderwijk:
Oliebollentoernooi bij Quintus. Het was de ultieme rolstoelhandbalhappening om met een enorme knaller het oude jaar uit te luiden. En een Big Bang was die dag dan ook, waarbij Quintus de première had van drie heuse jeugdrolstoelhandbalwedstrijden. Met een compleet team van Ventura, een grote Quintusdelegatie uit alle hoeken van het land en dat onder leiding van het grootste kind van allemaal scheidsrechter Koldobieke, stond dat garant voor een drietal heerlijke, met veel enthousiasme en fanatisme gespeelde wedstrijden die, eveneens driemaal, over en weer, in 4-1 eindigden.
Het was genieten op het veld van deze jonge rollebollers, maar ook zeker langs de kant voor de velen die zowel vertederd als trots toekeken. Zeker ook toen twee meisjes beide onverzettelijk de bal claimden en daar stevig doch sportief om vochten, terwijl Koldobieke gemeen lachend rustig toe bleef kijken. Het was vuurwerk alom wat deze jonge sporters stuk voor stuk lieten zien en een prachtige aanzet voor nog veel meer in het verschiet.
Senioren
Onderhand lieten ook de “ouderen” zich niet onbetuigd. Op Jahn II uit Stadskanaal na, waren alle Nederlandse rolstoelhandbalteams naar Quintus gekomen om daar een fantastisch gezellig en fair toernooi te spelen, waarbij het ouwe jongenskrentenbrood gehalte en de meet and greet gedachte hoogtij vierde. In twee hallen werden daar heel wat vuurpijlen afgeschoten in vaak redelijk gelijk opgaande wedstrijden. Tussen bijvoorbeeld Vido en Zephyr die elkaar in de competitie niet tegenkomen. Alsook Groene Ster en CVO 1. Maar ook als voorbeeld van broederschap en integratie een combi van Achilles, Havas en zelfs BFC uit Limburg die gezamenlijk het immer sterke CSV bevochten. Of Ventura en Najaden die een zinderend spannende wedstrijd ten toon spreidden.
Het was over de hele dag een machtige mix van spelers en teams met maar slechts één gezamenlijk doel voor ogen: alle positieve facetten van onze sport uitdragen, een mooiere reclame dan vandaag had onze rolstoelhandbalsport niet kunnen hebben. De hele dag alleen lachende gezichten en mocht er dan een keertje iemand een gat in zijn Kooker vallen, ach een kniesoor die daar op let. Ja toch, ErnstJan? Onze vaste en zeer gewaardeerde EHBO-ster Carolien komt ten slotte ook niet elke keer voor niets.
Winst voor Quintus
Ook onze eigen wedstrijden verliepen allen op rolletjes. Onze eerste opponent was de immer prettige tegenstander Foreholte dat die nacht nog dreaming was van een quit Quintus, doch helaas voor hen was niets minder waar. Mede door twee doeltreffende oliebollen van invalster Maud werd Foreholte genadeloos tot poedersuiker vermalen. Niet bepaald volgens de kerstgedachte dus, maar ja wij zijn dan ook geen engelen.
Match 2 tegen CVO 2 ging Maud in plaats van Joyce keepen, daar die laatste af en toe ook wel een groen sterretje lust en deed ook onze bonusspeelster Maaike met ons al scorend mee, wat ons een, zij het moeizame, 3-1 winst opleverde. Daarna traden wij aan tegen de sympathieke Brabanders van Zephyr. En daar vielen zowel de fraaie, rake lob van tegenstreefster Ingrid, bijna carnavalesk, als het debuutdoelpunt van onze Ronald op. Evenals Tess maakte Ronald bij ons vandaag zijn debuut en beiden deden dat zoals verwacht voortreffelijk. Schijnbaar moeiteloos pasten zij zich naadloos aan in ons team en ook dat belooft wat voor de toekomst.
Ook onze laatste match tegen Vido, dat na drie wedstrijden aan zijn Purmer-end was, werd een prooi voor onze drie topscoorders van vandaag; Eric, Bas en Edwin. En al gaat zo’n dag uiteraard niet om winnen, blijft dat toch altijd wel leuk. Zeker ook voor Joyce die in 2 wedstrijden in totaal slechts 2 maal gepasseerd werd.
Kortom het was voor onszelf, voor de vele gastteams en toeschouwers, maar dus zeker voor de jeugdrolstoelhandballers een sappig oliebollentoernooi vol krenten dat veel belooft voor 2025. Want hoe dan ook: ook onze jeugd moet heerlijk kunnen rollebollen!
De foto’s zijn gemaakt door Paul Vis. Al zijn foto’s van het toernooi vind je hier.
In vervolg op het AD Kerstrapport hebben we een favoriet team samengesteld met spelers van de regioclubs uit de eredivisie. Voor elke positie kozen we in het All Star Team in overleg met de coaches een speler van WHC/Hercules, Hellas en Quintus die dit seizoen indruk heeft gemaakt.
Een dergelijke verkiezing is altijd een tikkeltje subjectief, omdat we geen punten kunnen geven zoals bij een jurysport. Voor sommige posities kwamen ook meerdere spelers in aanmerking, maar we hebben uiteindelijk na een zorgvuldige afweging deze keuze gemaakt. We realiseren ons dat de lezer wellicht de voorkeur geeft aan een andere speler. We hebben echter naar beste eer en geweten gehandeld.
- Beste keeper: Storm Bolman (Hellas)
- Linkerhoek: Thomas Beltman (Hellas)
- Rechterhoek: Sten Maas (WHC/Hercules)
- Cirkelloper: Jonah Baak (WHC/Hercules)
- Linkeropbouw: Olivier Beltman (Hellas)
- Midopbouw: Ziggy Eijsenring (WHC/Hercules)
- Rechteropbouw: Sil Klompé (WHC/Hercules)
- Beste verdediger: Marijn Van De Ree (WHC/Hercules)
- Grootste talent: Luuk Barendse (Quintus)
Deze regio is gezegend met veel talenten bij de diverse clubs. Luuk Barendse, Vin Verbraeken, Sam Koppenol, Dexter de Groot en Sebastaan Strijers zijn bij Quintus de toekomstige hoofdrolspelers. Ook Hellas en WHC/Hercules beschikken over talentrijke jeugdspelers. Al die spelers hebben een prima schot, goede passeertechniek en veel technisch vermogen. Er zit dus veel groei in die gasten. Uiteindelijk is de keuze gevallen op Luuk Barendse, al zat Vin Verbraeken hem dicht op de hielen.
- Beste trainer/coach: Wesley Hage (WHC/Hercules)
AD Sport: Peter Lotman | Foto: Max van Zijderveld
Tijdens Eerste Kerstdag werden we als club opgeschrikt door een droef bericht. Clubman Ferry Bakker was plots uit het leven weggerukt. Een schok voor zijn familie en ook voor ons als Quintus handbalfamilie. Tenslotte was Ferry vanaf zijn jeugd een trouw en zeer betrokken lid van onze club. Hij had binnen de handbal, sinds zijn jeugd ook een grote groep vrienden, met wie hij nog regelmatig buiten de club optrok. De naam van deze vriendengroep is “de Zieke geest”.
Ferry kreeg de liefde voor de handbalsport mee, via zijn vader Theo, die tot op hogere leeftijd zelf fanatiek speelde. Theo is daarna al jaren een actief kaderlid eerst als scheidsrechter en op dit moment nog als tijdwaarnemer.
Ferry begon als jeugdlid in een generatie, die het handbal aangeleerd kreeg door onze vroegere jeugdtrainer Wim de Bakker. Wim bracht Ferry niet alleen de liefde voor het spel over, maar betrok hem later ook bij het training geven van jongere jongensjeugd. In navolging van Wim heeft Ferry hele generaties handballers bij Quintus als trainer gevormd. Aantal van de spelers speelt op dit moment nog in onze herenselectie.
Ferry kenmerkte zich als speler en als trainer door zijn geweldige mentaliteit. Naast de mentale pijler hechtte Ferry veel waarde aan de sociale pijler voor sportieve prestaties. Ferry vond dat het vooral ook gezellig moest zijn vóór en ná de wedstrijd om goed te kunnen presteren.
Ferry stroomde vanuit de HA-jeugd als robuuste cirkelspeler in bij de seniorenselectie o.l.v. Jan Alma. Toen er op een bepaald moment geen plaats meer was voor Ferry in de senioren selectie, werd hij de motor achter de vorming bij Quintus handbal van een breedtesport heren afdeling. Hij was een van animatoren achter de vorming van de Stichting Heren Drie (SHD). Jarenlang speelden zij samen competitie en gooiden later daarna met plezier nog een balletje op woensdagavond, waarbij Ferry ook optrad als trainer. Toen er te weinig spelers waren voor heren 3 zorgde Ferry al voor een samenwerking met buur VELO onder de naam VQC (VELO Quintus Combinatie), een voorloper van het huidige Uni-Verde. Als trainer heeft Ferry enkele seizoenen een uitstapje gemaakt naar de dames (jeugd) van buur VELO. Daarnaast was Ferry vereniging overstijgend actief als lid van de Westlandse Handbal Denktank om het jongens handbal in onze regio te stimuleren.
Ferry was als lid een trouw bezoeker van de Algemene Leden Vergaderingen, waar hij zich beschikbaar stelde voor de Kas Controle commissie. Zijn verslagen waren altijd helder en nauwgezet, fijn voor de penningsmeester! Sinds kort was Ferry voorzitter van de jubileumcommissie voor de viering van het 75-jarig bestaan van onze handbalclub. Met organiseren had Ferry ruim ervaring o.a. door zijn betrokkenheid bij het gratis popfestival in onze Gemeente Waterpop. Na veel werk als vrijwilliger aan de basis en daarna in het bestuur, was hij sinds dit jaar ook daar voorzitter geworden.
Met Ferry verliest Quintus handbal op een veel te jeugdige leeftijd een geliefd lid, een clubicoon, die altijd bereid was zich voor Quintus handbal in te zetten. Hij combineerde dat met zijn drukke werk als auditor bij Normec. Hier was hij gaan werken na een aantal jaar bij Mol Ingenieursbureau. Met directeur Jaap deelde hij de passie voor handbal.
We wensen zijn ouders Theo en Ria, zijn zus Esther en zwager Job veel sterkte toe om dit verlies te dragen. De kinderen van Esther en Job, Janna en Jochem verliezen hun oom.
Correspondentieadres: Lupine uitvaartverzorging t.a.v. Fam Bakker, Herenstraat 22, 2291 BG Wateringen.
Omdat velen bij Quintus handbal altijd genoten hebben van Ferry zijn inzet, positieve levenshouding en vriendschap hebben we besloten om zondag 29 december van 15.00- 16.00 uur in de Van der Knaap Corner een ieder, die daar behoefte aan heeft een moment aan te bieden om gezamenlijk het leed van zijn overlijden te delen en Ferry te herdenken door mooie herinneringen op te halen. Tevens is er dan gelegenheid om zijn ouders te condoleren.
Namens Quintus handbal.
Jan van Kester
Voor de teams in de eredivisie bij de vrouwen en de mannen zit de competitie er voor dit jaar op. De winterstop is aangebroken en dat is een goed moment om te evalueren hoe de regioclubs tot nu toe kunnen terugkijken op hun prestaties. We vroegen de betreffende trainers naar hun oordeel. Wat ging er goed en wat kan beter? En we geven een gecombineerd cijfer op dit kerstrapport.
QUINTUS MANNEN (13e)
Coach Neso Saponjic: ,,Het is voor ons een heel turbulent seizoen. We hebben een volledig nieuwe selectie moeten samenstellen. Met vooral jeugdspelers uit de eigen opleiding. Dat kost uiteraard de nodige tijd. Noodgedwongen hebben we die jeugdspelers te vroeg moeten inpassen. Er ontbreekt veel ervaring. Er zijn goede zaken in ontwikkeling. We trainen hard en bij vlagen spelen we ook goed. Ook de onderlinge sfeer is ondanks de verliespartijen heel goed. Toch vind ik dat we er als team in het geheel meer hadden moeten uithalen.”
De prestaties blijven nog te vaak weg. De speldiscipline is nog niet optimaal aanwezig. Beslissingen worden nog te vaak ondoordacht en te snel genomen.
Op alle posities zijn we ruim bezet en dat is een goed teken. Aan de andere kant excelleren weinig individuen op die posities. Dat mag veel beter. Er is genoeg talent binnen de club en dat gaat dus wel goed komen.
Ik had gehoopt en er ook in geloofd, dat we een plekje in de top-10 zouden bemachtigen voor dit eerste deel van de competitie. Dat hebben we door de matige resultaten niet gehaald. Ik ben ervan overtuigd, dat wij dat in het tweede gedeelte gaan goedmaken.
Ik kan niet meer geven dan een 6 voor ons.”
Ook wij hadden, net als coach Saponjic, meer verwacht van de Westlanders. Dat was wellicht niet helemaal reëel gelet op de jeugdige samenstelling van het team en het vertrek van de ervaren krachten aan het begin van de competitie.
De ploeg beschikt door het samengaan met VELO/UniVerde over een aantal opvallende talenten. Aan kwaliteit ontbreekt het niet, maar het is te vaak nog te onbezonnen vanwege de jeugdige overmoed.
Het is Saponjic wel toevertrouwd om voor de rest van het seizoen en zeker in de jaren hierna een meer stabiele selectie op de vloer te krijgen.
We kunnen ons wel vinden in het cijfer 6 dat hij zijn team geeft, al is dat qua klassering wat aan de hoge kant. Maar ook de teamspirit en het blijven knokken voor elkaar levert wat extra punten op.
CIJFER: 6
QUINTUS VROUWEN (5e)
Coach Dirk Loose: ,,Als team zijn we vooral in defensief opzicht ontzettend gegroeid. We zijn agressiever gaan verdedigen en hebben meer creativiteit in onze dekkingsvormen ontwikkeld.
Daarnaast hebben jonge talenten de doorstroom naar het eerste team gemaakt en zijn al meerdere malen erg belangrijk voor ons geweest. Daar ben ik als trainer/coach van de ploeg ontzettend trots op.
Logischerwijs brengt dit ook wisselvalligheid met zich mee. Topwedstrijden worden soms gevolgd door teleurstellende verliespartijen.
De tweede seizoenshelft gaan we gebruiken om voornamelijk structuur in ons aanvalsspel te brengen. We streven ernaar om offensief net zo dominant te worden als defensief.
We zullen het wel zwaar krijgen met de opkomende concurrenten zoals Volendam, V&L en Kwiek.
Ik geef ons voor deze eerste seizoenshelft een 7.”
Quintus kreeg het vorig seizoen flink voor de kiezen met blessures van bepalende speelsters en het vertrek van topschutters, zelfs tussentijds. Het viel niet mee voor de technische staf om met een jonge ploeg wekelijks de moed erin te houden. Toch lukte dat heel behoorlijk en op de werklust van de (jonge) speelsters viel dan ook niet viel aan te merken. De jonge, veelbelovende oefenmeester Dirk Loose is er uitstekend in geslaagd verder te boetseren aan een team dat inmiddels als een prima samenhangend geheel opereert.
Het cijfer 7 vinden wij alleszins reëel voor de solide klassering in de middenmoot.
CIJFER: 7
VELO (12e)
Coach Alex Curescu: ,,Het valt niet mee om een oordeel te geven over de competitie tot nu toe na dertien verloren wedstrijden. Het team moest helemaal opnieuw beginnen na het stoppen van het basisteam aan het einde van vorig seizoen. Dat is een zware opgave.
De groep moet boven haar kunnen presteren en dan is het niet makkelijk om optimaal gemotiveerd te blijven.
Er worden stappen gemaakt en er zit nog wel voldoende rek in, maar het gaat langzaam vooruit. Er valt wel een ontwikkeling te signaleren, maar het blijft hard werken en proberen elke keer weer de moed erin te houden.
Gelet op de resultaten is het daarom ook lastig om een cijfer te geven als je helemaal niks wint. Ik kom dan uit op een 5.5 voor de wilskracht en de moed om er elke week weer iets goeds van te maken.”
Het is unfair om deze nieuwe ploeg kritisch te beoordelen. De speelsters die nu de kar moeten trekken, verdienen respect voor de manier waarop zij wekelijks de strijd aangaan.
Het niveau is eenvoudigweg te hoog gegrepen, maar daarom is het des te meer te waarderen hoe coach Curescu en zijn dames proberen er het beste van te maken. Je zult maar steeds vele kilometers moeten afleggen om dan wéér een ruime nederlaag te moeten incasseren…
CIJFER: 5
WHC/HERCULES (1e)
Coach Wesley Hage: ,,We hebben veel punten gepakt en dat is een positief resultaat. Aanvallend creëren we veel kansen en dat is een grote stap voorwaarts. Ook in de omschakeling van verdediging naar aanval hebben we progressie geboekt. We spelen met meer idee achter de acties en dat komt onze efficiëntie ten goede. In mindere wedstrijden hebben we laten zien, dat we volwassen kunnen blijven handballen om de partij over de streep te trekken. Verder grote stappen gezet in de fitheid van de ploeg dankzij het intensieve fysieke programma. Er staat een team dat gemotiveerd is om beter te worden.”
,,Wat we moeten verbeteren, is de dekking. We reageren te veel op wat de tegenstander doet in plaats van actief te anticiperen. Gelet op de kwaliteit die we als team hebben, verwacht ik dat we daarin constanter en slimmer gaan worden.
Ik verwacht een spannende tweede helft van het seizoen. Wij zullen steeds meer het team zijn waarop tegenstanders zich gaan richten. Alle teams hebben elkaar nu ontmoet en het verrassingselement is dus weg. We weten precies wat we van elkaar kunnen verwachten en dat maakt het extra interessant.”
,,Het is makkelijk om een hoog cijfer te geven, omdat we bovenaan staan. Maar ik kies ervoor om een 7 te geven. We zijn op de goede weg, maar er zijn nog volop verbeterpunten, vooral in verdedigend opzicht.”
Wij kunnen de analyse van coach Hage onderschrijven. Vergeleken met vorig seizoen speelt het Combinatieteam volwassener. Onze kritiek richt zich ook op de verdedigende kwaliteiten. Het stoppen/vertrek van een aantal solide verdedigers doet zich nadrukkelijk gelden. Aanvallend beschikt WHC/Hercules over virtuoze spelers met veel technische vaardigheid en schotkracht. Met die kwaliteiten komen ze tot nu toe steeds goed weg.
Van ons krijgen de mannen een 7.5, vooral gebaseerd op de dominante koppositie en het bij vlagen indrukwekkende aanvalsspel.
CIJFER: 7.5
HELLAS (Gedeeld 2e)
Coach Richard Rijkens: ,,Vorig jaar zijn we 7e geworden en vanaf de voorbereiding hebben we tegen elkaar gezegd, dat we de top-5 willen halen. Daarnaast willen we de talentvolle jeugd het gehele seizoen de kans geven om aan het seniorenniveau in de eredivisie te wennen.
Onze selectie is aangevuld ten opzichte van vorig jaar. Dat is positief, maar ondanks dat iedereen elkaar kent, is het wennen in een andere rol, positiewisseling en de wedstrijd verdelen in speelminuten. Dit zorgde ervoor, dat we in het begin de stap naar stabiliteit nog niet konden maken. De laatste vijf wedstrijden komt dat er wel uit en daardoor groeien we in de breedte van het team.
We hebben veel tijd gestoken in een aangepaste dekking, waarvoor we vorig jaar de basis hebben gelegd en dit seizoen verder vorm hebben gegeven. We creëren veel kansen en onze doelpunten komen vanuit verschillende posities.”
,,Dit jaar zit de top-10 dicht bij elkaar. We zijn blij met die gedeelde tweede plaats, maar twee verliespartijen en je staat zo weer achtste.
In het tweede gedeelte van het seizoen willen we meer periodes in de wedstrijd goed spelen en ernaar streven dat iedere speler creatief kan zijn. Ook willen we de handelingssnelheid van de spelers vergroten.
Het wordt een spannend vervolg van de competitie met veel close wedstrijden. De ploeg die het meest constant speelt en weinig blessures oploopt, zal het beste presteren.
Voor de resultaten tot nu toe geef ik mijn team een 8.”
Hellas heeft tot nu toe in het eerste deel van het seizoen regelmatig aangenaam verrast. Vooral de laatste weken gaat het crescendo. Jammer is, dat eerder deze competitie uitstekende wedstrijden werden gevolgd door een onnodige verliespartij. De groep is hecht en er zit ruim voldoende kwaliteit bij de spelers om verder door te groeien.
De doelstelling van Rijkens en zijn staf is duidelijk aangegeven en dat biedt perspectief voor de nabije en wat verdere toekomst.
Wij geven Rijkens en zijn mannen een 7, hetgeen wat meer in lijn ligt met de klassering van concurrent WHC/Hercules.
CIJFER: 7
AD SPORT/PETER LOTMAN
QUINTUS HEREN KAN STERKE PERIODE NIET VASTHOUDEN
Quintus speelde een goede wedstrijd tegen Tachos in Waalwijk, maar redde het uiteindelijk met 26-22 weer net niet. De start was opnieuw niet best met veel technische fouten die leidden tot een 3-0 en 6-2 voorsprong voor de thuisclub.
Coach Neso Saponjic nam vervolgens een time-out en dat leverde het nodige rendement op. Met een goed opererende 6:0 dekking, verzorgde aanvalscombinaties en een snelle omschakeling boog Quintus de stand om naar een 8-12 voorsprong. Een paar fouten zorgden voor de 10-12 ruststand.
Na het wisselen moest Saponjic constateren, dat zijn team toch weer terugviel in de oude fouten van het begin. ,,Te weinig lef en te angstig met daardoor onnodige fouten. Het vertrouwen is er wel”, aldus de teleurgestelde oefenmeester, ,,maar ze moeten op de belangrijke momenten de knop omdraaien en gaan voor het resultaat. Nu voorlopig even rust en dan in januari proberen meer succes te halen uit onze wedstrijden. Dat zit er echt wel in.”
Doelpunten Quintus: Ali Ahmedov (4), René de Bakker (4), Rick van Ravesteijn (4), Jorian Baauw (4), Xavi Björkström (2), Sven Teekens (2), Troy Oranje (1) en Sebastiaan Strijers (1).
QUINTUS TEGEN VELO WERD NOOIT EEN ECHTE DERBY
De vrouwen van Quintus waren in de Westlandse derby tegen VELO op alle fronten veel te sterk. Met 44-16 liet het team van trainer/coach Dirk Loose er geen twijfel over bestaan wie op dit moment de sterkste vrouwenploeg van de regio is.
Na een kwartier was het al 9-4 en door prima verdedigingswerk en een sterk optreden van keepster Lois van Ruijven kon de thuisclub via snelle tegenaanvallen steeds verder weglopen. De 18-7 ruststand liet al zien dat er van een spannende tweede helft geen sprake meer kon zijn.
Coach Loose, die met zijn team de gedeelde vijfde plaats te pakken heef: ,,De volledige tweede helft hebben we aanvallend de druk verder opgevoerd met steeds 7 tegen 6 speelsters. Daarin waren wij dit keer heel efficiënt. Op alle posities werd de afronding gevonden. En nauwelijks balverlies geleden. Dat zorgde voor een echte teamprestatie.”
Gedy de Raaf werd vanwege haar 8 doelpunten en de vele assists uitgeroepen tot Speelster-van-de-Wedstrijd.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Op zondag 29 december organiseren wij het Rolstoelhandbal oliebollentoernooi.
Vanuit het hele land sluiten er teams aan. En ook onze eigen jeugd speelt mee op dit toernooi.
Zien we jou de 29e in de Eekhout hal?
QUINTUS VROUWEN STRIJDEND TEN ONDER TEGEN STERK VZV
De vrouwen van Quintus speelden in de vooruitgeschoven wedstrijd op vrijdag tegen een sterk VZV, dat duidelijk in de goede flow zit op dit moment. Het team van de Westlandse coach Dirk Loose verloor met 31-25 en dat was tegen deze Noord-Hollandse ploeg geen schande.
Loose: ,,Wij wisten dat het moeilijk zou zijn om voorbij hun sterke dekking te komen en dat zij balverlies direct afstraffen in de snelle tegenaanval. Dát was ook precies wat ons in de eerste helft is overkomen.”
Tot 6-5 bleef Quintus nog redelijk in het spoor van VZV, maar slechte keuzes en onzorgvuldig afronden gaven volgens Loose de tegenstander de gelegenheid om in hun snelle spel te komen. ,,Die zwakke fase zorgde voor een opstapeling aan tegendoelpunten en een ruime 18-9 achterstand bij de rust”, aldus coach Loose.
In het tweede half uur kon de Heulse ploeg de schade enigszins herstellen. Een sterk keepende Senna van Galen, die weer teruggekeerd is in de hoofdmacht na een enkelblessure, bracht het nodige zelfvertrouwen terug in het team.
De dekking greep feller in en de aanval ging ook beter lopen. ,,Dat geeft de ploeg toch aanknopingspunten om op voort te borduren naar de volgende wedstrijden”, aldus Loose met een positieve afsluiter.
QUINTUS MANNEN KRIJGEN NIET DE VERDIENDE BELONING
De mannen van Quintus kregen tegen de nummer twee van de eredivisie niet de beloning die het verdiende. Na een prima partij verloor het met minimaal verschil (20-21) van PSV. Dat was op zich een goede prestatie, maar uiteraard kon trainer/coach Neso Saponjic er niet blij mee zijn.
,,Weer zo’n wedstrijd waarvan ik achteraf weet, dat we die hadden kunnen en eigenlijk moeten winnen. Maar zoals al eerder gaven we vijftien minuten niet thuis en dat kostte ons de overwinning of in elk geval een punt.”
Dit keer lag het knelpunt juist in het eerste kwartier. Quintus oogde slap en zonder veel passie, waardoor PSV kon uitlopen naar 6-11. Saponjic: ,,Er was nul uitvoering van de afspraken. Een slappe 6-0 dekking en halfbakken schoten.”
Na een aantal omzettingen van Saponjic kwamen de Westlanders met een sterke 5:1 dekking beter voor de dag. Opnieuw was doelman Ofke Teekens van grote waarde. De uitblinkende keeper was goed voor een stoppercentage van 50% en keerde maar liefst 6 strafworpen.
Quintus begon aan een inhaalrace en vlak voor het einde, in de 59ste minuut, kwam het knap terug tot 20-20. Een miscommunicatie in de verdediging zorgde ervoor dat PSV toch nog met 20-21 de volle buit kon grijpen.
,,Heel zuur”, vond ook Saponjic, ,,maar ik heb wel genoeg positieve aanknopingspunten gezien waarmee we verder kunnen bouwen. Ik hoop alleen wél, dat het kwartje eens een keer onze kant op gaat vallen.”
Doelpunten Quintus: Dexter de Groot (4), Xavi Björkström (4), Vin Verbraeken (4), Sven Teekens (3), Sebas Strijers (2), Quin Roffel (1), Dyon de Graaf (1) en Rick van Ravesteijn (1).
AD Sport: Peter Lotman | Foto: Paul Vis
