Nieuwe trainer Quintus heeft discipline als sleutelwoord
Neso Saponjc (53) zweefde op het randje van de dood. In tegenstelling tot zijn ouders en vrienden overleefde hij ternauwernood de oorlog in voormalig Joegoslavië. Via Kroatië vluchtte hij naar Nederland, waar hij als stratenmaker en schoonmaker en later als handbalcoach een nieuw bestaan opbouwde.
De nieuwe trainer/coach van de mannen van Quintus maakte destijds alle verschrikkingen mee van die gruwelijke oorlog in voormalig Joegoslavië. Handbal was altijd zijn houvast. Zijn positieve levenshouding is opmerkelijk. ‘Kijk naar wat je hebt en naar wat je wél kunt’, is zijn motto.
Je zou een verbitterde man verwachten. De in Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië en Herzegovina, geboren Saponjic verloor veel familieleden en vocht om zelf te overleven. ,,Mijn prachtige leven veranderde door die vreselijke oorlog in één klap. Ik moest stoppen met studeren en handballen. Ons gezin bestond uit zeven personen. Ik bleef alleen met mijn zus over. Mama, papa, opa, oma, neefjes, vrienden, buren, iedereen was vermoord door sluipschutters of granaten. Het was één grote nachtmerrie.”
Saponjic raakte ook zelf zwaar gewond. Organen waren beschadigd, benen verlamd, rug kapot. Twee maanden moest de succesvolle sportman vechten voor zijn leven. Hij was een getalenteerd handballer in zijn land bij clubs als Novi Grad en Zeljeznicar. Hij werd gekozen in de nationale jeugdploeg. Maar zijn carrière was in één klap vernietigd. Als hij erover vertelt, verraadt de blik in zijn ogen nog steeds, dat hij dat verschrikkelijk vindt.
,,Ik was pas 21 jaar en had een mooie toekomst. Deed veel aan sport en had een onbekommerde jeugd. Ik leefde in een vrij land en groeide op in een liefdevol gezin. Naast het handballen in de top van de eredivisie studeerde ik op het gymnasium en daarna diergeneeskunde. Toen die oorlog uitbrak moest ik met alles stoppen. Weg onbezorgd leventje.”
Nieuw bestaan
Saponjic ontvluchtte gedesillusioneerd zijn vaderland of beter gezegd wat er van over was. ,,Ik wilde naar het buitenland. Waar naar toe was niet belangrijk. Ik was alles en iedereen kwijt en bijna dood geweest. Dus ik had niks te verliezen. Ik wilde een nieuw bestaan opbouwen.” Na veel omzwervingen door Europa kwam hij via Kroatië uiteindelijk in Nederland terecht.
Met een ongelofelijke wilskracht werkte Saponjic aan zijn herstel. De doktoren gaven hem niet veel kans dat hij ooit nog goed zou kunnen lopen. Maar dat accepteerde de doorzetter niet. Langzaam leren lopen, fietsen, zwemmen, alles deed hij ervoor om stapje voor stapje weer op de been te komen. ,,En het lukte”, zegt Saponjic terecht met trots. ,,Ook maatschappelijk heb ik me terug geknokt. Mijn diploma’s waren hier niet geldig, dus ik moest helemaal opnieuw beginnen. Ik heb alle baantjes aangepakt, zoals schoonmaker, vruchtenplukker, stratenmaker. Niet goed voor mijn rug en benen, die zwaar beschadigd waren door de verwondingen. Ik heb drie zware operaties ondergaan.”
Ondanks alle tegenslag, of misschien juist wel dankzij alle ellende, kwam knokker Saponjic er bovenop. Zonder wrok of verbitterd te zijn. Hij is hét voorbeeld van iemand die positivisme uitstraalt. ,,Blijven knokken, nooit opgeven, dan kom je heel ver in het leven”, is zijn motto dat hij probeert over te brengen op de spelers die hij al jaren in Nederland traint. ,,Het gaat er niet alleen om een goede handballer te worden, maar ook een sterke persoonlijkheid,” vindt de strenge maar rechtvaardige oefenmeester.
Mentaliteit
Die filosofie hanteert hij komend seizoen ook weer als trainer/coach van eredivisieclub Quintus. Met als sleutelwoord: discipline. Hij eist veel van zijn spelers, net als hij alles heeft gevergd van zichzelf. Daarom kan hij wel eens nijdig worden op de mentaliteit van de huidige sporters. ,,Te makkelijk afzeggen voor een training. Te snel afhaken met een pijntje. Ook altijd maar vragen: waarom moet ik dit of dat doen? Dat was ik niet gewend in mijn vaderland als jonge sporter. Als team moet je samen knokken voor prestaties. Als iemand de kantjes er afloopt, dupeer je het hele team. Soms ben ik misschien te fanatiek, maar alles in het belang van de speler en het team.”
De belangrijkste opdracht is vooralsnog de Westlandse club in de top van de eredivisie te houden. ,,En dat moet lukken”, zegt hij met overtuiging. ,,Er zit voldoende potentieel. Ook talentvolle jeugd stroomt door. Gasten met wie ik de afgelopen jaren al heb gewerkt. Een mooie klus waar ik erg naar uitkijk.”
AD Sport/Peter Lotman
UNI-VERDE: de naam van de samenwerking tussen de herenafdeling van Quintus en VELO. Heren 2, de A1/A2 en B1/B2 heten komend seizoen dus UNI-VERDE. Een naam die losgekoppeld is van de huidige twee clubnamen, Quintus en VELO.
De gekozen naam symboliseert de samenwerking: UNI en vanuit het groen: VERDE, verenigd groen. Groen staat voor duurzaam, het Westland, groente/planten, de clubkleuren van Quintus en VELO. De naam verwijst ook niet direct naar andere clubs. Hierdoor staat het nog open voor samenwerking met andere clubs uit de regio. Het uiteindelijk doel, de droom, is een club die boven de vereniging staat en zich op BENE-League niveau kan etaleren. De roots blijven natuurlijk VELO en Quintus.
Ook sponsors kunnen gemakkelijk aan deze naam gekoppeld worden. Wij denken dus dat dit een naam is die perspectief kan bieden en ambitie uitstraalt. Plan A heeft nu een naam, plan B (de droom) gaat verder ontwikkeld worden door de werkgroep.
Het uitgebreide verhaal over deze samenwerking is te lezen in de onlangs verschenen presentatiegids.
Van 2 tot en met 9 juli speelden onze dames A1 in Portugal. Het toernooi om de Costa Doiro Cup werd dit jaar voor de 30e keer in Lagos georganiseerd. Voor veel speelsters was het afgelopen seizoen het laatste jaar dat ze in de jeugd van Quintus zouden spelen. De begeleiding had een mooi en sportief toernooi voor ogen om de jeugdperiode bij de Quintusjeugd op een bijzonder toernooi af te sluiten. Uiteraard gingen er maanden aan vooraf om alles te regelen: De vliegreis, de inschrijfgelden, de verblijfskosten en allerlei acties om de reis te kunnen bekostigen.
Misschien heeft u de acties voorbij zien komen, zoals de verkoop van hortensia’s, de aspergepakketten en de kledingsponsoring. Vooraf heeft het team er alles aan gedaan om er een gezamenlijk succes van te maken.
Zondag 2 juli verzamelden de speelsters Gedy, Isa, Joy, Kari, Laurie, Lieke, Lois, Nienke, Romee, Stacey, Tara, Tess en de begeleiders Jules en Lotte al om 6.00 uur op het vliegveld van Rotterdam. Rond 10.00 uur landden ze op Faro in Portugal en werden ze met een bus naar het prachtige Lagos gebracht. Daar hebben ze zich gesetteld, geluncht en hoe kan het ook anders, een heerlijke duik in de zee genomen en van het strand genoten. Het bijzondere van dit toernooi was dat er elke dag een wedstrijd gespeeld werd en daarnaast nog wat vrije tijd overbleef voor andere activiteiten.
Aan het toernooi deden veel Portugese, maar ook Spaanse en Franse teams mee. Maandag 3 juli startte het toernooi met de eerste wedstrijd tegen Madeira SAD. Deze wedstrijd werd met 24-36 gewonnen. Met elk team werd een gezamenlijke groepsfoto gemaakt en werden de speelsters van de tegenpartij verrast met een Quintus Handbalsticker. Dinsdag 4 juli speelden de dames tegen Colégio de Gaia en wonnen ook deze wedstrijd. Ook woensdag 5 juli werd tegen AC Cacém gewonnen. Dit betekende dat ze in de halve finale stonden op donderdag 6 juli. Deze wedstrijd werd gespeeld tegen Ginásio do Sul en ook deze keer weer gewonnen en dus hadden ze zich geplaatst voor de finale.
Vrijdag 7 juli was er een vrije dag ingepland en kon iedereen genieten van een dagje Slide and Splash, wat ook zeer goed gelukt was. De volgende dag werd de finale gespeeld tegen Colégio de Gaia. Inmiddels was de temperatuur in de sporthal behoorlijk gestegen, wat nog weleens een handicap zou kunnen worden, maar het gedegen spel van onze ‘Dutch Girls’ leidde wederom tot een mooie overwinning en mochten ze later op de dag tijdens een sfeervolle prijsuitreiking de eerste prijs in ontvangst nemen.
Aan het hele toernooi deden in totaal 68 teams mee in acht verschillende categorieën. Na alle huldigingen, werd aan de meest sportieve ploeg de ‘FAIRPLAY-cup’ uitgereikt. Met heel veel trots mochten onze dames deze prijs in ontvangst nemen.
Na een fantastische week, een fantastisch georganiseerd toernooi en fantastische resultaten vlogen onze dames en begeleiding weer terug naar Nederland om deze ervaring voor altijd te bewaren.
Voor de vierde keer houdt handbalvereniging Quintus het jaarlijkse Wim de Bakker toernooi. In het weekeinde van 26 en 27 augustus nemen sterke jeugdteams uit Nederland en België deel aan het evenement dat is vernoemd naar clubicoon Wim de Bakker.
Hij was jarenlang de drijvende kracht achter de jongens jeugdopleiding bij de Westlandse vereniging. Als eerbetoon aan erelid De Bakker werd in 2019 het toernooi voor de eerste keer georganiseerd.
Roel de Bakker (neef van Wim) en Jelle Melkert (jarenlang jeugdtrainer/coach) namen het initiatief en vanwege Corona is Jolanda Michielsen er destijds als Corona Coördinator eveneens betrokken bij geraakt. Aanvankelijk was het toernooi kleinschalig met 14 teams. Inmiddels is het uitgegroeid tot een editie met maar liefst 26 ploegen.
Onder meer topploegen als Aalsmeer, Hellas, WHC/Hercules, Tachos, Dynamico en gastheer Quintus komen uit eigen land; Olse Merksem en HV Uilenspiegel vertegenwoordigen België. De landskampioenen A-jeugd Nederland en B-jeugd België en Nederland zijn van de partij. De scheidsrechters worden, in samenspraak met de handbalbond, vanuit het Jonge Scheidsrechters Project aangesteld. Voor zowel de jeugdige talenten als de jonge scheidsrechterskoppels een mooie opwarmer voor het seizoen.
Op zaterdagavond speelt de hoofdmacht van Quintus een oefenwedstrijd tegen Dynamico en voorafgaand worden de spelers van de herenselectie gepresenteerd. ,,Een mooie binding tussen de jeugd en de senioren tijdens een weekend in het teken van tophandbal”, aldus organisator Jelle Melkert.
Het toernooi begint zaterdag om 9.00 uur met het duel tussen Quintus/VELO en Hellas in de categorie U19 en eindigt om 18.30 uur met de U17 wedstrijd Quintus/VELO-DWS. Daarna om 19.45 treffen Quintus 1 en Dynamico elkaar. Ook zondag begint het toernooi om 9.00 uur en zijn de finales U15, U17 en U19 gepland vanaf 17.30 uur.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Foto: Paul Vis
WILSKRACHT JONG TALENT QUINTUS BELOOND NA GRUWELIJK ONGEVAL
Het zal je maar gebeuren. Je gaat met vrienden gezellig een partijtje midgetgolfen en na afloop ben je een oog kwijt. Het overkwam Youri Schutte (19). De talentvolle handballer van Quintus vreesde voor zijn carrière in de topsport, maar knokte zich over alle tegenslagen heen.
Youri Schutte kan er nu makkelijker over praten, maar hij weet nog goed hoe zwaar de eerste periode na het tragische ongeluk was. ,,We waren op kamp met school en gingen in verschillende groepjes midgetgolfen”, legt hij uit hoe het gebeurde. ,,Ik was met twee andere jongens en op een gegeven moment stond ik achter één van die vrienden. Hij sloeg zijn stick naar achter over zijn schouder, precies in mijn rechteroog.”
De gevolgen waren gruwelijk voor de talentvolle handballer. Nadat hij met spoed naar het ziekenhuis was vervoerd, bleek dat zijn oog door midden was geslagen. ,,Een operatie was direct noodzakelijk. Vervolgens heb ik een oogprothese gekregen. Toen ik langzaam weer met handballen mocht beginnen, had ik er heel veel moeite mee”, weet Schutte nog goed.
VINGER IN GOEDE OOG
De diepte was uit zijn ogen verdwenen en dat maakte het lastig om afstand op de juiste manier in te schatten. Hij kon amper nog ballen vangen en een deel van zijn gezichtsveld was weg. Schutte: ,,Vreselijk wennen. Ook moest ik van mijn moeder een bril dragen voor de veiligheid. De angst bestond, dat er tijdens het handballen een vinger in mijn goede oog zou komen. In het begin wilde ik die bril niet. Dat maakte het kijken nóg moeilijker.”
Het was het moeilijke moment, dat de jonge sporter overwoog om te stoppen met handballen. ,,Ik dacht: ik ga niet met zo’n lelijke bril sporten. Dan stop ik nog liever. Uiteindelijk ben ik hem toch gaan dragen. Mijn moeder had natuurlijk gelijk en ik ben verder gegaan met handballen. Het liefst doe ik die bril nog steeds niet op, maar dan krijg ik ruzie met mijn moeder…”
Gelukkig in de eerste plaats voor hemzelf, maar óók voor de handballiefhebbers volgde hij het advies van zijn dierbaren op. ,,Mijn ouders hebben mij altijd de steun gegeven waar het nodig was. Bij mijn oude club en later bij Quintus accepteerde iedereen dat ik een bril op deed tijdens de wedstrijden en de trainingen. Ik ben daar nooit om uitgelachen of belachelijk om gemaakt. Het werd geaccepteerd, vooral als het verhaal erachter duidelijk was.”
Die oude club waar Schutte als driejarig jongetje met handballen begon, is SV Conventus in Zwijndrecht. Inmiddels speelt de linkshandige hoekspeler voor het derde seizoen bij Quintus, dat met de mannen in de eredivisie uitkomt. ,,Als de nieuwe competitie begint, ga ik over van de A-junioren naar het eerste team. Dat zal best wennen zijn, al heb ik al een aantal wedstrijden met het eerste mogen meedoen”, verheugt de Jong Oranje international zich op het ‘grote’ werk.
‘PRETTIGE KNUL’
Uit zijn eerste jaren in de jeugd van Quintus kent Schutte ook Neso Saponjic, die vanaf komend seizoen de hoofdmacht als trainer/coach onder zijn hoede heeft. ,,Een geweldige trainer van wie ik veel heb geleerd en met wie ik een goede band heb. We begrijpen elkaar
goed. Hij eist veel van de spelers, maar we kunnen ook veel lachen. Het grappige is, dat mijn moeder vroeger ook training heeft gehad van Neso, dus die kennen elkaar al. Ze handbalt trouwens nog steeds en door haar zijn mijn jongere zusje Nina en ik ook allebei begonnen.”
Op zijn beurt is vakman Saponjic lovend over zijn pupil Schutte. ,,Youri is een atleet met groot fysiek vermogen en inmiddels heeft hij zich technisch sterk ontwikkeld. Er zit nog veel rek in zijn jonge loopbaan en ik voorzie een mooie toekomst voor hem. Hij is het voorbeeld van een jonge sporter die heeft laten zien dat tegenslagen kunnen worden overwonnen. Hij zoekt nooit excuses voor tegenvallers en knokt altijd door. Ik heb groot respect voor zijn doorzettingsvermogen. Youri is een jongen van weinig woorden, maar vooral van daden. Een prettige knul om mee te werken.”
MOTIVATIE EN INZET
Youri Schutte volgt overdag de studie junior accountmanager aan het Da Vinci College in Dordrecht. Maar het liefst is hij aan het trainen en veel met handballen bezig. ,,Bij Quintus en bij Jong Oranje leer ik nog steeds heel veel. Dat vind ik geweldig. Mijn ambities zijn dan ook om me verder te ontwikkelen en een vaste waarde in het eerste team te worden. Ik hoop, dat we komend seizoen weer bovenin de eredivisie blijven meedoen. Een aantal ervaren spelers is gestopt, maar we hebben er ook aanwinsten, zoals Marnix Roos, bij gekregen. Hij kan ons aanvallend en verdedigend enorm helpen. Ook stromen er jonge jongens door uit de A-1, zoals ik, met wie door Neso een nieuw team kan worden opgebouwd.”
Wat de toekomst verder zal brengen? De handballer wacht rustig af. Hij heeft immers als geen ander geleerd, dat er zich plotseling grote veranderingen in een leven kunnen voordoen. Daarmee moet je dan kunnen omgaan. Realistisch zegt hij: ,,Ik blijf keihard trainen bij Quintus en Oranje en dan zie ik wel waar het schip strandt. Zolang ik plezier in het handballen blijf houden, ga ik met dezelfde motivatie en inzet door.”
Afgaande op het doorzettingsvermogen en het talent van Youri Schutte moet het wel goed komen met zijn handbalcarrière.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Handbal is zijn leven. Rolf Schulte speelde tot zijn 22ste in de Eredivisie, is nu 37 jaar handbaltrainer én werkt voor het Nederlands Handbal Verbond. Daarnaast verzorgt hij sportaanbod voor overblijvers op de basisschool. In alles wat hij doet zet hij in op sociale acceptatie en gelijkwaardigheid. “Ik zat jarenlang in de kast. Ik weet hoe het is om een mooier beeld van jezelf proberen te schetsen. Hoe langer je dat volhoudt, des te groter de spagaat wordt. Wees gewoon jezelf. Dat maakt het zoveel makkelijker om te presteren en bovenal: het maakt je gelukkiger.”
Het masker afzetten
“Toen ik eenmaal besefte dat ik op mannen val, zag ik er enorm tegenop om het aan mijn omgeving te vertellen. Thuis maakten we bijvoorbeeld grapjes over homo’s. En ik dacht eigenlijk ook dat mijn medespelers mij niet zouden accepteren, en ik zou moeten stoppen met handbal. Ik denk dat mensen niet in de gaten hebben hoe moeilijk het is om uit de kast te komen in de sportwereld: in de kleedkamer is er vaak sprake van haantjesgedrag en iedereen gaat er maar van uit dat je een stoer verhaal over vrouwen hebt.”
“Op een gegeven moment wilde ik niet langer een masker ophouden en ben ik het langzaamaan mensen gaan vertellen. De reacties in mijn sociale omgeving waren erg goed: het ging binnen twee minuten weer over de film die op tv was. Ook in de handbalwereld reageerde iedereen gelukkig positief.” “Ik was op dat moment aanvoerder en één van de beste spelers. Het maakte mijn team helemaal niets uit dat ik homo ben. Het bleef gaan over mijn prestaties en niet over mijn geaardheid. Ik had het idee gevormd dat het een groot probleem zou zijn. Daardoor werd ikzelf mijn grootste tegenstander. Ik baal dat ik er zolang tegenop heb gezien. Wat een enorme tijdsverspilling. Ik had al die tijd al echt mezelf en gelukkig kunnen zijn.”
Gelijkwaardigheid binnen het team
“In mijn functie als coach heb ik nooit negatieve reacties gekregen over mijn homoseksualiteit. Voor mijn gevoel reageren mensen niet anders op me ómdat ik homo ben. Maar, ik ben er ook heel open over en ga er makkelijk mee om. Ik krijg ook wel eens grappen over aantrekkelijke mannen te horen. Dat moet ook kunnen, vind ik.” “Mensen hebben er geen kwade bedoeling mee. Het is meer onbewust onbekwaam. Misschien bedoelen ze het ook wel positief. Ik vind dat je jezelf ook niet per se aangesproken moet voelen. Of gaan denken dat ze een hekel hebben aan LHBTIQ+. Als ik dat soort opmerkingen niet fijn vind, spreek ik mensen daarop aan. Je ziet dat mensen hun gedrag best willen aanpassen.”
Sociale acceptatie niet het einddoel
“Ik sta binnen mijn team voor gelijkwaardigheid en sociale acceptatie. Als trainer ben ik dan ook dagelijks bezig met het creëren van een sociaal veilige sportcultuur. Als je zonder angst voor negatieve reacties van anderen aan je eigen ontwikkeling kunt werken en weet dat je altijd alles kunt zeggen, voel je je vrijer om jezelf kwetsbaar op te stellen.” “Dat heeft iedereen nodig, want alleen als je je kwetsbaar op durft te stellen kan je leren van je fouten. Ik heb in mijn teams ook nog nooit meegemaakt dat spelers of speelsters last hadden van hun geaardheid. Je moet open staan voor andere meningen en denkbeelden. Als je dat doet, heb je als team meer kwaliteiten in huis.””Niemand is gelijk, maar iedereen is gelijkwaardig. Je hoeft ook niet perfect te zijn. Durf fouten te maken en bespreek ze ook. Als je echt jezelf bent, voel je minder druk en kan je beter presteren. Hier heb je als team ook plezier van. Sociale acceptatie is niet mijn einddoel als trainer. Sociale acceptatie draagt bij om het einddoel, optimale talentontwikkeling en prestaties, te behalen.”
“Ik leer kinderen dat verschillen juist mooi zijn, dat ze daarvoor open moeten staan en van kunnen leren”
Rolf Schulte
Sport als minimaatschappij
“Sport is een minimaatschappij waarin mensen leren om te gaan met situaties die ze ook buiten de sport tegenkomen. Ik heb daar als trainer-coach een opvoedende taak in. Dat is ook een van de redenen dat ik bij mijn vorige club de jongste jeugd trainde. LHBTIQ+ ervaren begint al bij kleine kinderen. Hoe je met verschillen omgaat leer je al rond die leeftijd. Daarom staan gelijkwaardigheid en sociale acceptatie centraal in mijn trainingsprogramma voor de jongste jeugd. Je hoeft geen mooier beeld van jezelf te schetsen, want daar wordt niemand beter van.”
“Als kinderen andere kinderen uitlachen, treed ik daar streng tegen op. Pestgedrag wil ik de kop indrukken. Ik leer kinderen dat verschillen juist mooi zijn, dat ze daarvoor open moeten staan en van kunnen leren. Kinderen leren op jonge leeftijd wie ze zijn en hoe ze met verschillen om kunnen gaan en van fouten kunnen leren. Wat zouden we een heerlijke wereld hebben als iedereen daar open voor zou staan en bereid is daarvan te leren.”
Van onbewust onbekwaam naar bewust bekwaam
“Uiteindelijk wil je van onbewust onbekwaam naar bewust bekwaam, waarbij je rekening houdt met anderen. Ik vind het super positief dat het Nederlands Handbal Verbond een van de voortrekkers is rondom transgenders in de sport, bijvoorbeeld. Denk aan de kleedkamerindeling: hoe ga je om met transpersonen in een team? Mensen denken daar helemaal niet bij na. Als je als transgender bij een club komt en hier al aan gedacht is, is dat superfijn. Dan hoef je dat zelf niet bespreekbaar te maken. De bereidheid om rekening te houden met een ander is groot. Als je zichtbaar maakt wat beter kan, gaan anderen dat ook inzien en willen ze dat verbeteren.”
Bron en foto NOC*NSF
Tekst Roy van Noordenburg
Traditioneel worden in de zomermaanden de internationale kampioenschappen voor de jeugd gespeeld. Deze zomer was dat een Europees Kampioenschap voor damesjeugd onder 19 jaar. In deze selectie was Quintus vertegenwoordigd met Bianca Schansema, Alieke van Maurik, Judith van der Helm en Sophie Buijs. Al deze speelsters zijn ook lid van de Handbal Academie op Papendal. Nederland behaalde uiteindelijk de 9e plaats. Doordat in de poule van Zwitserland verloren was, kwam Nederland niet meer in aanmerking voor een plaats in de top 8. De 9e plaats, door Noorwegen te verslaan, geeft echter wel recht om volgend seizoen deel te gaan nemen aan het WK.
De jongste herenjeugd selectie speelde het Open EK in Gothenburg, waar NED op een 8-ste plaats eindigde. In dit team speelde Mitchel Luijten mee. Mitchel gaat komend seizoen instromen bij de Handbal Academie op Papendal.
Vorige week werd het Europese Jeugd Olympisch Festival gespeeld in Maribor Slovenië. Hier had Nederland zich voor geplaatst. Uiteindelijk werd een 4e plaats gehaald. Hier waren geen Quintus speelsters voor geselecteerd.
Door dezelfde lichting Oranje onder 17 jaar wordt komende week het Europees Kampioenschap gespeeld in Podgorica (Montenegro). Voor dit toernooi zijn Silke van Kleef (DB1) en Sophie Buijs (DA1) geselecteerd. NED is in een poule ingedeeld met Noorwegen, Denemarken en Portugal. We wensen Silke en Sophie veel succes en een mooie ervaring toe. Van dit kampioenschap zijn beelden te zien op EHF TV.
Droom jij ook van een toekomst in een Oranje jeugd selectie? Die weg in de Oranje-lijn (parallel aan de club-lijn bij Quintus) begint dan tegenwoordig met extra trainingsuren maken bij een regionale Handbalschool. Vanuit een basisgroep kun je doorstromen naar de zogenaamde toplijn van de Handbalschool. Spelers en speelsters van de toplijn kunnen door de Regionale Manager Talent Ontwikkeling (voor Zuid West is dat Wesley Hage) worden afgevaardigd naar een NHV scoutingsdag. De centrale scouting is altijd gericht op het vullen van de jongste Oranje selectie. Bij de meisjes is dat Oranje onder 16 jaar en bij de jongens is dat Oranje onder 17 jaar.
Jan van Kester
De definitieve indeling van de selectieteams en de C-meiden volgt.
| Heren A selectie | Heren B selectie | Heren C1 | Dames B selectie | Dames B3 | Dames C1/C2/C3 |
| Agterberg, Tom | Atindo, Tuan | Coljee, Jari | Balen, Puck van | Abbeele, Guusje van den | Blerk, Abby van |
| Alleblas, Daan | Barendse, Luuk | Grasmeijer, Jens | Blerk, Amy van | Bos, Linsey | Bodegraven, Carmen |
| Alleblas, Ivan | Bogaars, Peppe | Ouwerkerk, Tim | Boers, Suus | Knaap, Summer van der | Boer, Fenna de |
| Bekker, Timothy | Bolmers, Tim | Peters, Jesper | Brouwer, Britt | Knaap, Suus van der | Dalen, Nina van |
| Bleijenberg, Tobey | Broer, Nino | Pronk, Justin | Grootscholten, Fleur | Kouwenhoven, Lynn | Dommelen, Guusje van |
| Driest, Ivo van den | Graafeijland, Roan van | Sandifort, Linc | Grootscholten, Sophie | Niemann, Natalia | Ende, Kris van der |
| Flinterman, Wessel | Groot, Dexter de | Toussaint, Jens | Haas, Lot van der | Peters, Roos | Grootscholten, Quinty |
| Hes, Conner | Hermsen, Danilo | Wanders, Raef | Jansen, Maud | Schie, Nina van | Gulik, Tess van der |
| Houdijk, Stijn | Knaap, Siem van der | Wanders, Sije | Jouvenaar, Lara | Steentjes, Zoe | Henskens, Mirte |
| Knaap, Jop van der | Maat, Jesper | Keizer, Milou | Voet, Tessa | Kartopawiro, Lexi | |
| Koppenol, Sam | Meekels, Daan | Klein, Lynn | Zwinkels, Linn | Keizer, Indy | |
| Lans, Thijs van der | Middendorp, Daan | Kranse, Sofia | Kester, Jill | ||
| Leeuwen, Koen van | Roffel, Quinn | Mehjari, Fayrouz el | Knijff, Dana van der | ||
| Minten, Lars | Saarloos, Gijs | Monjé, Emi | Kuijvenhoven, Tess | ||
| Navarro, Nolan | Toussaint, Kaj | Os, Julie van | Leeuwen, Quinty van | ||
| Rugge, Thijs van | Verbraeken, Vin | Peeters, Amber | Machielse, Jasmijn | ||
| Schalkoord, Roan | Visser, Ruben | Richards, Chyenna | Maris, Lizzy van | ||
| Strijers, Sebas | Vliet, Rocco van | Sauerbier, Maddy | Merkestein, Senna | ||
| Vasseur, Sergio | Zande, Roman van der | Schaap, Louise | Miedema, Fay | ||
| Wahl, Max | Schelt, Zoë van | Noordermeer, Silvy | |||
| Witasse, Timothe | Smallegange, Fleur | Ooijen, Guusje van | |||
| Spengen, Noek van | Oosten, Jasmijn van | ||||
| Storm, Maud | Scholtes, Naomi | ||||
| Vette, Yalissa de | Scholtes, Pip | ||||
| Vijverberg, Senna | Tempel, Britt van den | ||||
| Zwinkels, Tünde | Wingerden, Demi van |
| D1 | D2 | D3 | E1 | E2 | E3 | F1/F2 |
| Bouwman, Robine | Boeters, Jip | Barhoe, Noa | Brabander, Lizz de | Alleblas, Fenna | Clemens, Lieselotte | Aarse, Eveline |
| Devilee, Sara | Dommelen, Sybren van | Emmerik, Mila | Grootscholten, Dewi | Kap, Evy | Dijkhuizen, Fenne | Bakermans, Senn |
| Jansen, Joanne | Dommelen, Tijn van | Jongerius, Anouk | Haren, Joya van | Kashti, Rafael | Jongerius, Elize | Barnhoorn, Jade |
| Jones, Dyangelin | Fischer, Bo | Jongerius, Emma | Koenen, Ize | Reijgersberg, Jobbe | Jongmans, Lillie | Boogaard, Riva |
| Knijff, Luna van der | Hoogenraat, Pieter | Kanu, Keisha | Koppen, Julia van | Roos, Noor | Kester, Christel | Ende, Roos van der |
| Kouwenhoven, Zoë | Paalvast, Roel | Kooij, Laura van der | Ooijen, Lexie van | Schouten, Arianna | Mei, Nora de | Grift, Dewi |
| Setroirono, Zoey | Vermeulen, Thom | Lenting, Fay | Sosef, Donna | Smit, Giorgio | Piasecki, Carolina | Janssen, Anouk |
| Verkleij, Maud | Zande, Jiro van der | Oosten, Annelijn van | Zwinkels, Lana | Wullems, Seth | Poelgeest, Nikki van | Knaap, Emma `van der |
| Zwinkels, Vive | Scholtes, Rikki | Zimmerman, Jayce | Simons, Isabel | Koenen, Fem | ||
| Rombouts, Sophie | ||||||
| Zeijden, Vajen van der |
Vanochtend zijn de handtekeningen gezet onder het contract met sponsor Westland Adviesgroep uit ’s-Gravenzande. De samenwerking wordt verlengd met 3 jaar. En dat is goed nieuws! Door de financiële steun van Westland Adviesgroep de afgelopen jaren heeft Quintus hun talenten nog beter kunnen begeleiden in de weg naar de top in het Nederlandse en/of buitenlandse handbal. Het sponsorcontract wordt verlengd omdat Westland Adviesgroep gelooft in het langdurig begeleiden van de jeugd, net als dat zij doen voor hun klanten.
Met vernieuwende contract verbindt Westland Adviesgroep zijn naam aan onze dames A-B-C jeugd. Vanaf komend seizoen heten deze teams Westland Adviesgroep Quintus.
Als vereniging zijn we erg blij met dit vertrouwen en bedanken Westland Adviesgroep voor de voortgang in onze samenwerking.
Ricardo Holman heeft besloten toch weer te gaan handballen en heeft gekozen voor Quintus. Hij is daar met open armen ontvangen door trainer/coach Neso Saponjic. ,,Ik heb een goed contact met Neso, dus de keuze was snel gemaakt”, aldus Holman die in het verleden uitkwam voor Hellas en uit die periode Saponjic goed kent.
De 29-jarige Holman was in die tijd een verdediger met veel kracht en een aanvaller met een verwoestend schot. Op een gegeven ogenblik wilde hij meer tijd aan zijn privéleven besteden. ,,Ik ben vorig jaar zomer vader geworden van een prachtige dochter. Ik wilde veel tijd besteden aan de nieuwe situatie. Maar het begon toch weer te kriebelen en ik kreeg ontzettend veel zin om weer te gaan handballen. Die rustperiode heeft me in alle opzichten goed gedaan. Ik voel me fit en sterk, dus heel veel zin om weer te beginnen”, aldus de zoon van voormalig topkeeper van Hermes en Hellas Arold Holman.
Ricardo Holman, die met de jeugd van Hellas Nederlands kampioen werd, over zijn band met Saponjic: ,,Neso was voor mij meer dan een trainer. Hij heeft mij er destijds tijdens mijn ziekte van Pfeiffer in een moeilijke periode doorheen gesleept. Dat schept een band.”
De nieuwe Quintus-coach Saponjic is op zijn beurt blij met de komst van Holman die, net als aanwinst Roos, voor veel power in de aanval en de dekking van de Westlandse ploeg kan zorgen. ,,Dit zijn spelers met kracht en de juiste instelling. Die kunnen we komend seizoen goed gebruiken.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
