ZWARTE AVOND VOOR HAAGS/WESTLANDSE CLUBS IN EREDIVISIE
Het was een zwarte zaterdagavond voor de eredivisieclubs (mannen) in de Haagse/Westlandse regio. Hellas werd weggespeeld in Houten met 34-23; Quintus verspeelde een kostbaar punt (36-36) thuis tegen Arnhem; WHC/Hercules ging onverwacht met 25-23 onderuit bij Dynamico en EHC kreeg klop bij Opleidingsteam Volendam: 31-27.
QUINTUS
Vooral de puntendeling van Quintus was een enorme tegenvaller. Het team van coach Ruben Schelbert komt nu op drie punten achterstand van koploper Houten. De titelkandidaat komt weliswaar nog naar Kwintsheul, maar de Westlanders hebben het dus niet meer in eigen hand. Het gelijkspel tegen ‘angstgegner’ Arnhem was onnodig, al moet worden gezegd dat het team van trainer/coach Pascal Lucassen een prima partij handbal speelde.
De Arnhemmers begonnen de competitie stroef, maar zijn aan een opmerkelijke reeks bezig. De ploeg speelde gedreven en leek beduidend meer gebrand op de overwinning dan Quintus. Vooral in de beginfase was de thuisclub bij 2-7 en 6-11 totaal niet bij de les. Elk duel werd gewonnen door Arnhem en elke rebound was eveneens een prooi van de gasten. Voeg daarbij het voortreffelijke spel met cirkelloper Peter Schoenaker (totaal twaalf doelpunten) en de altijd gevaarlijke linkshander Thijs Geurts (zeven keer raak) en de beweeglijke Sofiane Rhouma (acht treffers) en het gelijkspel mocht bepaald niet onverdiend worden genoemd.
Quintus stelde daar aanvankelijk bitter weinig tegenover. Al verdienden de Heulenaren het compliment dat ze die achterstand volledig wegwerkten. Met in een hoofdrol Timo Blom die met twaalf doelpunten een topprestatie leverde. Hij werd herhaaldelijk zwaar aangepakt, maar slaagde erin op wilskracht toch door te zetten en fraai te scoren. Ook keeper Cas van der Harst had een serie knappe reddingen, waardoor Quintus tóch met een 18-17 voorsprong kon gaan rusten.
Na het wisselen leken de Westlanders de partij in Westlands voordeel te beslissen. Ofke Teekens keepte sterk en Jorian Baauw maakte vier fraaie doelpunten. Bij 28-23, 32-27 en zelfs 34-31, zes minuten voor tijd, leek er niets aan de hand. Totdat, zoals zo vaak, Quintus er wéér niet in slaagde de partij ‘dood’ te maken. In plaats van rustig uit te spelen, bleven de aanvallers maar jagen ondanks de instructies van coach Schelbert om uit de dekking te blijven.
Het gevolg was diverse keren balverlies, waarmee het gretige Arnhem wel raad wist. Rhouma, Schoenaker en (uiteraard) de vaak bepalende Geurts schoten hun team met minder dan tien seconden op de klok naar de 36-36.
Grote teleurstelling bij Quintus, dat vooral het ongenoegen uitte richting de scheidsrechters Carla van Dijk en Yvonne Wijtenburg. Ten onrechte, want al waren er een aantal interpretatieverschillen over aanvallende fout en de tijdstraffen, het duo viel weinig te verwijten. Quintus moest toch echt de schuld bij zichzelf zoeken. Met iets meer overleg en gogme was de partij simpel over de streep getrokken.
AD/ Peter Lotman
Wij zijn Merel en Denise (20) en wij zijn inmiddels alweer vijf jaar lang bondsscheidsrechter bij het Nederlands Handbal Verbond. Als we vertellen dat we scheidsrechter zijn, krijgen we vaak de vraag waarom we in godsnaam scheidsrechter zijn geworden. Op zich best een logische vraag, want waar mensen vaak aan denken bij scheidsrechters, is al het gezeur dat ze over zich heen krijgen. Al je beslissingen zouden een potentieel punt voor discussie kunnen zijn. Maar het scheidsrechter zijn is veel meer dan dat. Jij als scheidsrechter bent namelijk degene die ervoor zorgt dat er op een leuke en vooral sportieve manier met elkaar gehandbald kan worden. Fouten en harde overtredingen haal je uit het spel en voor de rest zorg je dat beide teams zo veel mogelijk lekker door kunnen spelen en plezier uit de sport kunnen halen. Met een beetje geluk kan ook jij als scheidsrechter, net als het publiek, zestig minuten lang genieten van mooie acties, alleen dan van nóg dichterbij. Een tikkeltje cliché misschien, maar het is echt zo; zonder scheids, geen wedstrijd. Bij ons is het scheidsrechteravontuur vrij vroeg begonnen. Als twee super zenuwachtige 12-jarige meiden stonden wij onze allereerste wedstrijd te fluiten op Quintus. Het was weliswaar een wedstrijd van de F-jeugd bij Denise haar zusje, maar hé, je moet ergens beginnen. Daarbij was het bij de F-jeugd eigenlijk de bedoeling dat ouders bij de wedstrijd van hun kinderen moesten fluiten. Dat wilden zij liever niet en zo kwam de vraag bij ons terecht. Natuurlijk wilden wij wel een wedstrijd fluiten, maar dan wel samen. Na die ene eerste wedstrijd volgden er snel meer. Van de F-jeugd groeiden we door naar de E- en de D-jeugd naar uiteindelijk onze allereerste wedstrijd in de C-jeugddivisie ongeveer 2 jaar later.
In 2017 zijn we begonnen aan de bondsscheidsrechter 3 opleiding (BS3). Dat is een van de scheidsrechteropleidingen die door het NHV wordt aangeboden. De opleidingen bestaan uit een aantal interactieve cursusavonden waarin verschillende onderwerpen die van belang zijn voor scheidrechters centraal staan. Door het behalen van meer diploma’s mag je op een steeds hoger niveau wedstrijden gaan fluiten. Na het behalen van het diploma in 2018 mochten we onszelf bondsscheidsrechter noemen. Het jaar erna zijn we ook nog aangeschoven bij de Jonge Scheidsrechters Opleiding. Voor ons een goede aanvulling op de BS3 opleiding. Door het steeds vaker fluiten van wedstrijden binnen de C- en B-jeugddivisie en door het behalen van ons diploma voor de BS3 mochten we in 2018 op het NK-C fluiten. Fluiten op een NK, dat hadden we ons drie 3 jaar daarvoor bij onze allereerste wedstrijd nooit kunnen voorstellen. Inmiddels hebben we ook de bondsscheidsrechter 4 opleiding afgerond, hebben we op het NK-B en andere toernooien gave wedstrijden gefloten en zijn we aangesloten bij de landelijke groep scheidsrechters binnen het NHV. En eigenlijk zijn we ieder weekend wel samen de pad op om óf in de heren óf in de dames eredivisie een wedstrijd te fluiten. We hebben altijd gezegd dat we het hoogst haalbare willen halen. We hopen dit seizoen onze allereerste stap in Europa te kunnen zetten.
Als we er af en toe aan terug denken, beseffen we hoe bizar snel het eigenlijk allemaal is gegaan. Binnen 8 jaar tijd zitten we van fluiten bij de F-jeugd naar fluiten in de top van Nederland. Tuurlijk maken we nog steeds fouten, maar van fouten maken leren we alleen maar. Waarom we het fluiten al 8 jaar lang zo leuk vinden? Een echt goed antwoord hebben we eigenlijk niet op deze vraag. Probeer het zelf eens, zouden we eigenlijk willen zeggen. Kijk niet naar de negatieve, maar juist naar de positieve kanten van het scheidsrechter zijn. Begin bij wat jeugdwedstrijden en stroom zo langzaam door naar een steeds hoger niveau. Als je echt verder wil komen als scheidsrechter, biedt het NHV daarin genoeg mogelijkheden. Kijk daarnaast ook of je iemand kan vinden die samen met jou wedstrijden wil fluiten. Want samen is veel gezelliger dan alleen!
Ook meer weten over scheidsrechter worden, neem dan contact op met Mariëlle Mol (scheidsrechterscommissie).
Als bestuur, Technisch Advies Platform (TAP) en het Coördinatie Team (CT) komen we uit een aantal hele drukke weken. Deze belangrijke taak wordt vervuld door een groep vrijwilligers die hun taken en de richting die de vereniging opgaat erg belangrijk vindt. Hier horen soms ook het nemen van minder leuke beslissingen bij. Beslissingen die we met elkaar in goed overleg nemen en die wellicht door eenieder die niet heeft deelgenomen aan het proces niet altijd wordt begrepen. Processen worden geëvalueerd en nu gaan we weer vooruit.
Tot het einde van het seizoen begeleidt Ruud van den Broeck – Dames 1 en Dirk Loose – Dames 2. Ruud neemt het stokje over van Dion Sillen. We zijn blij dat beide heren blijven en we begrijpen heel goed dat dit wat met je doet als mens en trainer. Afgelopen zondag speelde Dames 2 uit bij MEOS en wist deze wedstrijd te winnen. Aankomend weekend spelen zij om 13.30 uur thuis tegen ZVBB’21. Na deze wedstrijd speelt Dames 3 tegen Cabooter Group/ Handbal Venlo DS2. Voor onze Dames 1 staat de derby uit tegen VELO zaterdagavond op het programma.
Dan onze heren. Die doen het dit jaar uitstekend in de Eredivisie. Op het moment staan zij 2e met 2 punten achter op Houten. Aankomend weekend spelen zij zondagmiddag uit tegen Herpertz Bevo HS2. Heren 2 speelt zaterdagavond uit tegen V&L – de koploper in de Eerste Divisie. Nog een belangrijk nieuwtje voor aankomend seizoen. Neso Saponjic is voor aankomend seizoen aangesteld als hoofdcoach/trainer van de herenselectie. Saponjic volgt hiermee de aan het eind van de het seizoen vertrekkende Ruben Schelbert op.
Zaterdag 11 maart:
V&L HS1 – Heren 2 – 19.00 uur
Velo- Dames 1 – 19.00 uur
Zondag 12 maart:
Dames 2 – ZVBB’21 – 13.30 uur
Dames 3 – Cabooter Group/ Handbal Venlo DS2 – 15.10 uur
Herpertz Bevo HS2 – Heren 1 – 14.15 uur
We zien jullie graag aankomend weekend in de hal of bij VELO om onze teams aan te moedigen.
Neso Saponjic is voor aankomend seizoen aangesteld als hoofdcoach/trainer van de herenselectie. Saponjic volgt hiermee de aan het eind van de het seizoen vertrekkende Ruben Schelbert op.
Al een aantal jaar is Neso verantwoordelijk, als hoofd jeugdopleidingen jongens, voor de A-, B- en C- selectieteams, en dit gaat naar volle tevredenheid. De ambitie, gedrevenheid en kennis van Neso passen heel goed in het plan van Quintus om de volledige herenlijn op het hoogste niveau te laten spelen. Neso kent natuurlijk de jeugdspelers en blijft ze begeleiden in het doorstromen naar de herenselectie. Deze rol zal hij naast het coachen en trainen van de herenselectie blijven oppakken.
We wensen Neso heel veel succes in zijn nieuwe rol.
Het bestuur
GEHAVEND COMBINATIETEAM MOET MEERDERE ERKENNEN IN HEULSE FORMATIE
Gelukkig zijn er ook derby’s die wél het aankijken waard zijn. Zaterdag was de regionale strijd tussen Quintus en WHC/Hercules zo’n partij. Lang bleven de Hagenaars in het spoor van de thuisclub (21-21), maar uiteindelijk gaven de ervaring en ruimere wisselmogelijkheden in de slotfase de doorslag ten gunste van Quintus: 32-26.
Om meerdere redenen was de confrontatie tussen de twee rivalen een boeiend kijkspel. Prima combinaties, fraaie doelpunten, goed verdedigingswerk én een scheidsrechterskoppel (Laurens van Kessel/André Hommen) dat in alle opzichten de wedstrijd voortreffelijk aanvoelde.
Voor het technisch duo van WHC/Hercules, Wesley Hage/Nick Masmeijer, was het flink improviseren vanwege het ontbreken van een aantal vaste basisspelers. Om die reden moesten zij een beroep doen op de oudgedienden Stefan Stapper en Frank Meeuwisse en een aantal jeugdspelers. In het verloop van het duel werd duidelijk dat er dan een te zware wissel wordt getrokken op de basiskrachten die nauwelijks op adem konden komen. Het laatste kwartier vooral brak dat het Combinatieteam zichtbaar op.
Tot aan 17-17 bij de rust en 21-21 hielden de Hagenaars nog gelijke tred met het team van coach Ruben Schelbert, maar daarna doofde het kaarsje geleidelijk aan. De gelijkmaker van Sil Klompé was trouwens een beauty. Vlak voor het rustsignaal schoot hij de bal loepzuiver in de kruising en het was meteen tijd. Ook Luca Baak (prima op dreef) liet bij 20-20 zo’n schot noteren. In de winkelhaak zonder dat er nog maar een millimeter ruimte overbleef.
RODE KAART
Rick van Ravesteijn, die er opnieuw lustig op los scoorde, zorgde voor 22-21 en 23-21. De sterk spelende Timo Blom gaf bij 24-21 het laatste duwtje. In die fase stopte de Heulse doelman Cas van der Harst, die net als Ofke Teekens in de eerste helft een prima partij keepte, ook nog eens een serie vrije schoten.
Vervolgens kreeg WHC/Hercules de genadetik toen de uitblinkende Mitch Giezeman na een stevige overtreding op de doorgebroken Marc de Vreede terecht met een rode kaart naar de kleedkamer werd gestuurd. Juist de robuuste Giezeman kon het Combinatieteam in die beslissende fase niet missen. Zowel aanvallend als verdedigend was hij bezig aan een puike wedstrijd.
Quintus pakte vervolgens door en met doelpunten van Blom, De Vreede (beiden in overtal) , Van Ravesteijn en Beukman was er geen houden aan: 29-23. Dat was met nog minder dan tien minuten op de klok de definitieve nekslag voor het moegestreden Combinatieteam.
VOORUITGANG
Marc de Vreede, die als geen ander zijn ervaring gebruikt om het spel te temporiseren, was tevreden over de rust die Quintus dit keer bewaarde. ,,We hebben eindelijk de wedstrijd bij een voorsprong kunnen ‘doodmaken’. Niet blijven jagen, maar beheerst uitspelen. Dat is de vooruitgang die we hebben geboekt.”
Spelbepaler Koen Houdijk van WHC/Hercules kon nauwelijks uit de voeten met zijn snelle en beweeglijke acties. Teleurgesteld verklaarde hij: ,,Door de 5:1 dekking in de tweede helft konden wij veel moeilijker opbouwen. Dat was een slimme zet van Quintus, maar daardoor ging het bij ons een stuk moeizamer.”
Toen het bericht doorkwam dat concurrent Hellas had verloren bij Opleidingsteam Aalsmeer (28-26), was de vreugde nóg groter bij de Westlanders. In de strijd om de titel in de eredivisie was, in elk geval voor eventjes, een concurrent afgeschud.
WEDSTRIJDRAPPORT
Amusementswaarde(****): Driekwart van de derby waren de teams gelijkwaardig aan elkaar. Dat kwam het kijkplezier ten goede. Bovendien viel er te genieten van prima combinatiespel en mooie doelpunten. Goed verdedigen en sterk keeperswerk aan beide kanten maakten de partij compleet.
Scheidsrechters (****): André Hommen en Laurens van Kessel voelden de rivaliteit en de derbysfeer uitstekend aan. De voordeelregel hanteerden zij super, waardoor er veel vaart in het spel bleef. Maar zodra er iemand over de schreef ging, traden zij onverbiddelijk op. Zij zorgden er mede voor, dat het een heerlijke wedstrijd was om naar te kijken.
Doelpunten Quintus: Rick van Ravesteijn (11, waarvan 6 strafworpen), Timo Blom (5), Troy Oranje (4), René de Bakker (4), Jordan Beukman (2), Marc de Vreede (2), Jordi van Erp (2), Christiano Olivacce (1) en Max van Zijderveld (1).
Doelpunten WHC/Hercules: Mark Broers (5 strafworpen), Luca Baak (5), Erwin Roeleveld (4/1), Mitch Giezeman (3), Sil Klompé (2), Koen Houdijk (2), Thimo Bakker (2), Ziggy Eijsenring (2) en Frank Meeuwisse (1).
Stand top-4 na 20 wedstrijden: Houten 35, Quintus 33, BFC 32, Hellas 31.
AD SPORT/PETER LOTMAN
De mannen van Quintus zijn volop in de strijd om de titel in de eredivisie. De goede prestaties zijn mede te danken aan doelman Ofke Teekens (23), die wekelijks een hoog stoppercentage realiseert. De in Gouda geboren keeper : ,,Nooit gedacht, dat ik zó ver zou komen.”
Teekens, die nog steeds in Gouda woont, begon pas op zijn zestiende jaar met handballen bij het roemruchte Vires et Celeritas. Vrij laat dus en het is daarom des te knapper dat hij via tussenstappen bij Hellas en Feyenoord inmiddels bij Quintus de top van de eredivisie heeft bereikt. Die late start van zijn handballoopbaan heeft overigens wél een bijzondere reden. Niet dat hij eerst een andere sport heeft beoefend, zoals wel vaker gebeurt.
Een medische oorzaak lag daaraan ten grondslag, legt Teekens uit. ,,Ik had vroeger veel last van een vertraagde bloedstolling. Daardoor kreeg ik snel blauwe plekken en bleef een wond langer bloeden. Tot mijn zestiende mocht ik daarom geen contactsport doen. Dat was te riskant. Toen dat probleem minder werd na verloop van tijd, trok de handbalsport mij wel aan. Vooral ook door een vriendin die op handbal zat.”
Teekens begon als veldspeler, maar al snel leek het hem veel leuker om in het doel te gaan staan. ,,Toen ik uiteindelijk ging keepen in plaats van veldspeler, vonden mijn ouders dat wel even wennen. Uiteindelijk is dat toch een goede keuze gebleken. Ik had nooit verwacht zo ver te kunnen komen. Ik kende destijds het handbalwereldje niet toen ik op mijn zeventiende al door Hellas werd gevraagd. Dat was een hele verrassing voor mij.”
Veel speeltijd
Bij de Haagse topclub speelde de talentrijke doelman eerst twee seizoenen in de A-jeugd om vervolgens de overstap naar de senioren te maken. Hij leerde er veel, omdat de Haagse club bekend staat om de fameuze keeperstrainingen van Bart Uijtdebroek en destijds ook nog Arold Holman. ,,Toch ben ik toen overgestapt naar Feyenoord”, legt Teekens uit, ,,omdat ik als tussenstap eerste keeper wilde worden in de eerste divisie. Ik kreeg daar veel speeltijd en dat was goed voor mijn ontwikkeling.”
Ofke Teekens, geen familie van de schaatser met dezelfde naam, wilde vervolgens wéér een stapje hoger. Ambitieus als hij is, zei hij geen nee toen Quintus aan de bel trok. ,,Ik heb het daar enorm naar mijn zin. In het begin had ik het wel lastig om mijn vorm terug te vinden na een gebroken hand en een hamstringblessure. Maar nu gaat het super, vooral ook dankzij het vertrouwen dat ik krijg van trainer Ruben Schelbert en van keeperstrainer Maarten-Jan de Koning. Door zijn aanpak is mijn oude vorm weer zo goed als terug.”
Samen met collega Cas van der Harst gaat hij de strijd aan voor een plek in het Heulse doel. Teekens, in het dagelijks leven Cnc programmeur bij Icamat, is inmiddels sinds januari vaak de eerste keeper die mag starten. ,,Dat is gekomen na mijn goede optreden tegen mijn oude club Feyenoord. De trainers vinden, dat ik steeds beter in vorm ben en daardoor krijg ik de voorkeur. Cas en ik zijn elkaar gewaagd en onze samenwerking is top. Hij heeft de eerste seizoenshelft heel wat punten gepakt voor het team.”
Samen met broer Sven
Ook broer Sven van achttien jaar is actief in Kwintsheul. ,,Hij speelt in de A-jeugd als midopbouwer en het leuke is, dat we al twee keer samen hebben gespeeld in het opleidingsteam.”
Ofke Teekens is met zijn 1.83 meter niet lang voor een keeper. Hij compenseert dat met een prima positionering, lenigheid en uitstekende reflexen. Zijn ambities durft hij wel uit te spreken. ,,Ik werk er hard aan om een vaste waarde in het eerste team van Quintus te worden en van daar uit de beste keeper van de eredivisie. Naar het buitenland zou ik op dit moment niet willen. Ik wil me eerst hier bewijzen en dan zie ik later wel wat er op mijn pad komt. Voorlopig telt alleen de titel in de eredivisie.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
Afgelopen zaterdagavond won Dames 1 uit bij SEW met 22-23. Een knappe prestatie van de dames. Michielsen heeft na de wedstrijd aan de groep laten weten per direct zijn taken als coach/trainer neer te leggen. Dit kwam na het bericht van afgelopen vrijdag dat Quintus had aangegeven aankomend seizoen niet verder te gaan met de oefenmeester. Het bestuur gaat zich nu beraden over dit bericht en kijken hoe ze het laatste gedeelte van het seizoen gaan invullen. Uiteraard met als doel dit seizoen zo succesvol mogelijk af te sluiten.
Na twee seizoenen als hoofdtrainer van Dames 1 is er, na gesprekken met Fred Michielsen, staf en speelsters, besloten om de samenwerking aan het einde van dit handbalseizoen te beëindigen.
Tot aan het einde van het seizoen zal Michielsen samen met de speelsters en staf proberen een zo’n goed mogelijk resultaat te behalen om het seizoen positief met elkaar af te sluiten.
We bedanken Fred voor zijn inzet en wensen hem uiteraard verder succes als trainer/coach.
Eeuwige rivalen hellas en quintus verwikkeld in titelstrijd
Hellas en Quintus zijn in de eredivisie in een ongekend spannende titelstrijd verwikkeld. Zaterdag stonden de rivalen tegenover elkaar (30-30) en de gemoederen liepen, zoals vanouds, hoog op. Waar komt die haat en nijd vandaan?
Marc de Vreede (29) is opbouwspeler van Quintus en weet als geen ander dat de beide clubs elkaar niet kunnen luchten of zien. ,,Op het moment, dat clubs uit de regio op hetzelfde niveau spelen en dan ook nog spelers bij elkaar weghalen, wordt het meteen een stuk heviger. Ze willen allebei de beste zijn en dat vergroot ook voor de supporters de rivaliteit. Dat is trouwens wel goed voor de sport. Die derby’s trekken daardoor altijd veel publiek.”
Gymleraar De Vreede ziet ook nog een andere reden: ,,Het is bij Hellas en Quintus duidelijk ander volk met een verschillende mentaliteit. Hellas ligt in de Vogelwijk, toch de dure wijk van Den Haag en Quintus tussen de kassen in het Westland. De cultuur, de humor, de benadering van mensen is anders. Bij Hellas gaat het altijd om het mooie handbal en de flair in het spel. Bij Quintus is het de mouwen opstropen en niet zeuren.”
Dat de beide clubs elkaar niet liggen, blijkt volgens De Vreede ook uit de transfers. Zelf stapte hij destijds over van Hercules, die andere Haagse eredivisieclub, naar Quintus. ,,Er zijn meer spelers van Hercules naar Quintus gegaan, maar bijna nooit naar Hellas. Ze liggen elkaar niet en het aanpassen van spelers van Quintus en Hellas lukt gewoon niet. Daarvoor is de mentaliteit te veel verschillend.”
Joelend publiek
De Vreede is er van overtuigd dat de derby’s met de rivaliteit goed zijn voor de regio. ,,De handbalsport in Den Haag en omstreken draait daar op. De supporters leven ervoor en kunnen zich geen competitie voorstellen zonder die duels. Het leeft bij de achterban net zo veel als bij de spelers zelf. De supporters hebben de derby’s vaak zelf gespeeld en veel gezien en zijn er daardoor extra op gebrand dat hun club wint. Ze staan joelend en fluitend op de banken. Daar doe je het als speler voor. Het zijn de wedstrijden waarnaar in de agenda het eerst wordt gekeken.”
Pim van Starrenburg (26) is cirkelloper van Hellas en benoemt vooral het verschil in cultuur tussen beide clubs. ,,Bij ons dringt het familiegevoel meer door tot de eerste teams. Wij hebben geen spelers die zich belangrijker voelen of haantjesgedrag vertonen. Wij tillen samen het niveau van ieder individu omhoog en zodoende ook van het collectief. Als jong talent ben je bij Quintus minder makkelijk onderdeel van de groep. Daarom zie je ook, dat wij meer talentvolle spelers uit de jeugd hebben ingepast. Ik zou zelf ook nooit naar Quintus gaan en dat weten ze inmiddels ook wel.”
Van Starrenburg, student aan de TU Delft, bevestigt dat de rivaliteit zo groot is, omdat beide clubs de beste van de regio willen zijn. ,,Daarnaast zijn wij extra fanatiek omdat Quintus BENE-League heeft gespeeld, terwijl het klassenverschil destijds klein was. Tijdens de wedstrijden merk je soms dat we een hekel aan elkaar hebben. Dat komt omdat beide teams spelers hebben die irritant zijn en flink de beuk erin gooien. Veel jongens kennen elkaar en voorafgaande aan de wedstrijd jutten ze elkaar met grote praatjes flink op. Dat willen ze dan in het veld waarmaken.”
Morele winnaar
Hellas was de morele winnaar van de burenruzie, omdat Quintus de tweede helft de bovenliggende partij was maar steeds een voorsprong verspeelde (17-22; 22-25 en 26-29). Vreugde dus bij de Hagenaars, die ook al de uitwedstrijd hadden gewonnen. En Quintus droop mopperend af vanwege de teleurstellende puntendeling.
AD SPORT/PETER LOTMAN, FOTO/IMV-FOTOGRAFIE
Dames
De vrouwen van Quintus smaakten weer het genoegen van een mooie overwinning. Zij klopten overtuigend met 30-23 het bepaald niet zwakke Volendam. Coach Fred Michielsen was vooral ook blij voor zijn selectie met deze twee belangrijke punten.
,,Ik heb de meiden aangegeven, dat het vijf voor twaalf is om uit de degradatiepoule te blijven. Dat hebben ze goed opgepakt. Winnen tegen ploegen waarvan je moet winnen, te beginnen met Volendam.”
Michielsen kon tevreden zijn over zijn verdediging en aanval. ,,De dekking was agressief en in de afronding was het rustiger. De kansen werden dit keer wel regelmatig effectief afgerond. Ook de keepsters waren ruim voldoende en dat in combinatie met de goede dekking zorgde voor vertrouwen.”
In het eerste half uur ging de partij nog gelijk op. Dat kwam ook, omdat Quintus de opponent nog te veel gelegenheid gaf om te combineren. In de tweede helft maakte de thuisclub het verschil.
Michielsen wil nog niet te vroeg juichen. ,,Zaterdag een zware wedstrijd tegen SEW, maar daar moeten we niets. Essentie is de flow bewaren en ik ben er trots op wat de groep tegen Volendam heeft laten zien.”
Heren
Voor de neutrale kijker was het een boeiend gevecht tussen Hellas en Quintus, met soms technische hoogstandjes en fraaie doelpunten. Er ging ook nogal eens wat mis, maar dat is onvermijdelijk in een spannende derby. Beide teams knokten tot het einde en gaven elkaar geen duimbreedte toe. Na het laatste fluitsignaal stond er 30-30 op het scorebord.
AD SPORT/PETER LOTMAN
