Nieuwe trainer Quintus heeft discipline als sleutelwoord
Neso Saponjc (53) zweefde op het randje van de dood. In tegenstelling tot zijn ouders en vrienden overleefde hij ternauwernood de oorlog in voormalig Joegoslavië. Via Kroatië vluchtte hij naar Nederland, waar hij als stratenmaker en schoonmaker en later als handbalcoach een nieuw bestaan opbouwde.
De nieuwe trainer/coach van de mannen van Quintus maakte destijds alle verschrikkingen mee van die gruwelijke oorlog in voormalig Joegoslavië. Handbal was altijd zijn houvast. Zijn positieve levenshouding is opmerkelijk. ‘Kijk naar wat je hebt en naar wat je wél kunt’, is zijn motto.
Je zou een verbitterde man verwachten. De in Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië en Herzegovina, geboren Saponjic verloor veel familieleden en vocht om zelf te overleven. ,,Mijn prachtige leven veranderde door die vreselijke oorlog in één klap. Ik moest stoppen met studeren en handballen. Ons gezin bestond uit zeven personen. Ik bleef alleen met mijn zus over. Mama, papa, opa, oma, neefjes, vrienden, buren, iedereen was vermoord door sluipschutters of granaten. Het was één grote nachtmerrie.”
Saponjic raakte ook zelf zwaar gewond. Organen waren beschadigd, benen verlamd, rug kapot. Twee maanden moest de succesvolle sportman vechten voor zijn leven. Hij was een getalenteerd handballer in zijn land bij clubs als Novi Grad en Zeljeznicar. Hij werd gekozen in de nationale jeugdploeg. Maar zijn carrière was in één klap vernietigd. Als hij erover vertelt, verraadt de blik in zijn ogen nog steeds, dat hij dat verschrikkelijk vindt.
,,Ik was pas 21 jaar en had een mooie toekomst. Deed veel aan sport en had een onbekommerde jeugd. Ik leefde in een vrij land en groeide op in een liefdevol gezin. Naast het handballen in de top van de eredivisie studeerde ik op het gymnasium en daarna diergeneeskunde. Toen die oorlog uitbrak moest ik met alles stoppen. Weg onbezorgd leventje.”
Nieuw bestaan
Saponjic ontvluchtte gedesillusioneerd zijn vaderland of beter gezegd wat er van over was. ,,Ik wilde naar het buitenland. Waar naar toe was niet belangrijk. Ik was alles en iedereen kwijt en bijna dood geweest. Dus ik had niks te verliezen. Ik wilde een nieuw bestaan opbouwen.” Na veel omzwervingen door Europa kwam hij via Kroatië uiteindelijk in Nederland terecht.
Met een ongelofelijke wilskracht werkte Saponjic aan zijn herstel. De doktoren gaven hem niet veel kans dat hij ooit nog goed zou kunnen lopen. Maar dat accepteerde de doorzetter niet. Langzaam leren lopen, fietsen, zwemmen, alles deed hij ervoor om stapje voor stapje weer op de been te komen. ,,En het lukte”, zegt Saponjic terecht met trots. ,,Ook maatschappelijk heb ik me terug geknokt. Mijn diploma’s waren hier niet geldig, dus ik moest helemaal opnieuw beginnen. Ik heb alle baantjes aangepakt, zoals schoonmaker, vruchtenplukker, stratenmaker. Niet goed voor mijn rug en benen, die zwaar beschadigd waren door de verwondingen. Ik heb drie zware operaties ondergaan.”
Ondanks alle tegenslag, of misschien juist wel dankzij alle ellende, kwam knokker Saponjic er bovenop. Zonder wrok of verbitterd te zijn. Hij is hét voorbeeld van iemand die positivisme uitstraalt. ,,Blijven knokken, nooit opgeven, dan kom je heel ver in het leven”, is zijn motto dat hij probeert over te brengen op de spelers die hij al jaren in Nederland traint. ,,Het gaat er niet alleen om een goede handballer te worden, maar ook een sterke persoonlijkheid,” vindt de strenge maar rechtvaardige oefenmeester.
Mentaliteit
Die filosofie hanteert hij komend seizoen ook weer als trainer/coach van eredivisieclub Quintus. Met als sleutelwoord: discipline. Hij eist veel van zijn spelers, net als hij alles heeft gevergd van zichzelf. Daarom kan hij wel eens nijdig worden op de mentaliteit van de huidige sporters. ,,Te makkelijk afzeggen voor een training. Te snel afhaken met een pijntje. Ook altijd maar vragen: waarom moet ik dit of dat doen? Dat was ik niet gewend in mijn vaderland als jonge sporter. Als team moet je samen knokken voor prestaties. Als iemand de kantjes er afloopt, dupeer je het hele team. Soms ben ik misschien te fanatiek, maar alles in het belang van de speler en het team.”
De belangrijkste opdracht is vooralsnog de Westlandse club in de top van de eredivisie te houden. ,,En dat moet lukken”, zegt hij met overtuiging. ,,Er zit voldoende potentieel. Ook talentvolle jeugd stroomt door. Gasten met wie ik de afgelopen jaren al heb gewerkt. Een mooie klus waar ik erg naar uitkijk.”
AD Sport/Peter Lotman
UNI-VERDE: de naam van de samenwerking tussen de herenafdeling van Quintus en VELO. Heren 2, de A1/A2 en B1/B2 heten komend seizoen dus UNI-VERDE. Een naam die losgekoppeld is van de huidige twee clubnamen, Quintus en VELO.
De gekozen naam symboliseert de samenwerking: UNI en vanuit het groen: VERDE, verenigd groen. Groen staat voor duurzaam, het Westland, groente/planten, de clubkleuren van Quintus en VELO. De naam verwijst ook niet direct naar andere clubs. Hierdoor staat het nog open voor samenwerking met andere clubs uit de regio. Het uiteindelijk doel, de droom, is een club die boven de vereniging staat en zich op BENE-League niveau kan etaleren. De roots blijven natuurlijk VELO en Quintus.
Ook sponsors kunnen gemakkelijk aan deze naam gekoppeld worden. Wij denken dus dat dit een naam is die perspectief kan bieden en ambitie uitstraalt. Plan A heeft nu een naam, plan B (de droom) gaat verder ontwikkeld worden door de werkgroep.
Het uitgebreide verhaal over deze samenwerking is te lezen in de onlangs verschenen presentatiegids.
Van 2 tot en met 9 juli speelden onze dames A1 in Portugal. Het toernooi om de Costa Doiro Cup werd dit jaar voor de 30e keer in Lagos georganiseerd. Voor veel speelsters was het afgelopen seizoen het laatste jaar dat ze in de jeugd van Quintus zouden spelen. De begeleiding had een mooi en sportief toernooi voor ogen om de jeugdperiode bij de Quintusjeugd op een bijzonder toernooi af te sluiten. Uiteraard gingen er maanden aan vooraf om alles te regelen: De vliegreis, de inschrijfgelden, de verblijfskosten en allerlei acties om de reis te kunnen bekostigen.
Misschien heeft u de acties voorbij zien komen, zoals de verkoop van hortensia’s, de aspergepakketten en de kledingsponsoring. Vooraf heeft het team er alles aan gedaan om er een gezamenlijk succes van te maken.
Zondag 2 juli verzamelden de speelsters Gedy, Isa, Joy, Kari, Laurie, Lieke, Lois, Nienke, Romee, Stacey, Tara, Tess en de begeleiders Jules en Lotte al om 6.00 uur op het vliegveld van Rotterdam. Rond 10.00 uur landden ze op Faro in Portugal en werden ze met een bus naar het prachtige Lagos gebracht. Daar hebben ze zich gesetteld, geluncht en hoe kan het ook anders, een heerlijke duik in de zee genomen en van het strand genoten. Het bijzondere van dit toernooi was dat er elke dag een wedstrijd gespeeld werd en daarnaast nog wat vrije tijd overbleef voor andere activiteiten.
Aan het toernooi deden veel Portugese, maar ook Spaanse en Franse teams mee. Maandag 3 juli startte het toernooi met de eerste wedstrijd tegen Madeira SAD. Deze wedstrijd werd met 24-36 gewonnen. Met elk team werd een gezamenlijke groepsfoto gemaakt en werden de speelsters van de tegenpartij verrast met een Quintus Handbalsticker. Dinsdag 4 juli speelden de dames tegen Colégio de Gaia en wonnen ook deze wedstrijd. Ook woensdag 5 juli werd tegen AC Cacém gewonnen. Dit betekende dat ze in de halve finale stonden op donderdag 6 juli. Deze wedstrijd werd gespeeld tegen Ginásio do Sul en ook deze keer weer gewonnen en dus hadden ze zich geplaatst voor de finale.
Vrijdag 7 juli was er een vrije dag ingepland en kon iedereen genieten van een dagje Slide and Splash, wat ook zeer goed gelukt was. De volgende dag werd de finale gespeeld tegen Colégio de Gaia. Inmiddels was de temperatuur in de sporthal behoorlijk gestegen, wat nog weleens een handicap zou kunnen worden, maar het gedegen spel van onze ‘Dutch Girls’ leidde wederom tot een mooie overwinning en mochten ze later op de dag tijdens een sfeervolle prijsuitreiking de eerste prijs in ontvangst nemen.
Aan het hele toernooi deden in totaal 68 teams mee in acht verschillende categorieën. Na alle huldigingen, werd aan de meest sportieve ploeg de ‘FAIRPLAY-cup’ uitgereikt. Met heel veel trots mochten onze dames deze prijs in ontvangst nemen.
Na een fantastische week, een fantastisch georganiseerd toernooi en fantastische resultaten vlogen onze dames en begeleiding weer terug naar Nederland om deze ervaring voor altijd te bewaren.
Traditioneel worden in de zomermaanden de internationale kampioenschappen voor de jeugd gespeeld. Deze zomer was dat een Europees Kampioenschap voor damesjeugd onder 19 jaar. In deze selectie was Quintus vertegenwoordigd met Bianca Schansema, Alieke van Maurik, Judith van der Helm en Sophie Buijs. Al deze speelsters zijn ook lid van de Handbal Academie op Papendal. Nederland behaalde uiteindelijk de 9e plaats. Doordat in de poule van Zwitserland verloren was, kwam Nederland niet meer in aanmerking voor een plaats in de top 8. De 9e plaats, door Noorwegen te verslaan, geeft echter wel recht om volgend seizoen deel te gaan nemen aan het WK.
De jongste herenjeugd selectie speelde het Open EK in Gothenburg, waar NED op een 8-ste plaats eindigde. In dit team speelde Mitchel Luijten mee. Mitchel gaat komend seizoen instromen bij de Handbal Academie op Papendal.
Vorige week werd het Europese Jeugd Olympisch Festival gespeeld in Maribor Slovenië. Hier had Nederland zich voor geplaatst. Uiteindelijk werd een 4e plaats gehaald. Hier waren geen Quintus speelsters voor geselecteerd.
Door dezelfde lichting Oranje onder 17 jaar wordt komende week het Europees Kampioenschap gespeeld in Podgorica (Montenegro). Voor dit toernooi zijn Silke van Kleef (DB1) en Sophie Buijs (DA1) geselecteerd. NED is in een poule ingedeeld met Noorwegen, Denemarken en Portugal. We wensen Silke en Sophie veel succes en een mooie ervaring toe. Van dit kampioenschap zijn beelden te zien op EHF TV.
Droom jij ook van een toekomst in een Oranje jeugd selectie? Die weg in de Oranje-lijn (parallel aan de club-lijn bij Quintus) begint dan tegenwoordig met extra trainingsuren maken bij een regionale Handbalschool. Vanuit een basisgroep kun je doorstromen naar de zogenaamde toplijn van de Handbalschool. Spelers en speelsters van de toplijn kunnen door de Regionale Manager Talent Ontwikkeling (voor Zuid West is dat Wesley Hage) worden afgevaardigd naar een NHV scoutingsdag. De centrale scouting is altijd gericht op het vullen van de jongste Oranje selectie. Bij de meisjes is dat Oranje onder 16 jaar en bij de jongens is dat Oranje onder 17 jaar.
Jan van Kester
Ricardo Holman heeft besloten toch weer te gaan handballen en heeft gekozen voor Quintus. Hij is daar met open armen ontvangen door trainer/coach Neso Saponjic. ,,Ik heb een goed contact met Neso, dus de keuze was snel gemaakt”, aldus Holman die in het verleden uitkwam voor Hellas en uit die periode Saponjic goed kent.
De 29-jarige Holman was in die tijd een verdediger met veel kracht en een aanvaller met een verwoestend schot. Op een gegeven ogenblik wilde hij meer tijd aan zijn privéleven besteden. ,,Ik ben vorig jaar zomer vader geworden van een prachtige dochter. Ik wilde veel tijd besteden aan de nieuwe situatie. Maar het begon toch weer te kriebelen en ik kreeg ontzettend veel zin om weer te gaan handballen. Die rustperiode heeft me in alle opzichten goed gedaan. Ik voel me fit en sterk, dus heel veel zin om weer te beginnen”, aldus de zoon van voormalig topkeeper van Hermes en Hellas Arold Holman.
Ricardo Holman, die met de jeugd van Hellas Nederlands kampioen werd, over zijn band met Saponjic: ,,Neso was voor mij meer dan een trainer. Hij heeft mij er destijds tijdens mijn ziekte van Pfeiffer in een moeilijke periode doorheen gesleept. Dat schept een band.”
De nieuwe Quintus-coach Saponjic is op zijn beurt blij met de komst van Holman die, net als aanwinst Roos, voor veel power in de aanval en de dekking van de Westlandse ploeg kan zorgen. ,,Dit zijn spelers met kracht en de juiste instelling. Die kunnen we komend seizoen goed gebruiken.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
Na het succesvolle seizoen 2021-2022 waarin de DB1 2e van Nederland werd en de DB2 kampioen werd van de Topklasse stroomde er een grote groep speelsters door naar de DA-selectie. De DB-selectie werd aangevuld door de instroom vanuit de DC-selectie en van 4-tal ambitieuze speelsters van buitenaf. Zij hadden aanvankelijk wat tijd nodig om in het Quintus-spel te groeien. Geduld is echter meestal niet de beste eigenschap van ambitieuze speelsters en hun ouders. Het seizoen 2022-2023 werd in de sport weer het eerste seizoen met een competitie en toernooien zonder COVID beperkingen.
De trainers en coach staf bij de DB bestond het afgelopen seizoen uit Menno de Klerk, Jan van Kester, Richard Scholtes en Theo Haak voor de keepers . We waren erg blij dat Britt Maarschalkerweerd, die al enkele seizoenen actief was als trainer bij de Handbalschool Haaglanden, in augustus bereid bleek ook aan de trainingen en coaching van de DB-selectie te gaan bijdragen. Vanuit haar verleden als lid van de Handbal Academie, Jong Oranje en VOC bracht ze een extra stuk ervaring met talentontwikkeling en de NHV Handbal visie in. Tijdens de laatste fase van het seizoen, toen de DB ging aansluiten met de DA, raakte Britt ook betrokken bij de dames A-jeugd. Voor de noodzakelijke blokken fysieke training kreeg Menno hulp van de specialisten Yvon Opdenbrouw (Sport Performance) en Gwen van der Berg.
Het seizoen ging starten met de deelname aan het sterke internationale toptoernooi om de Sauerland-cup in Duitsland (Menden), begin augustus. De trainingen moesten daarom al vroeg tijdens de schoolvakantie starten en de speelsters begonnen met een conditionele opbouw onder leiding van looptrainer Paul Schoenmaker in het Wollebrand-gebied. Na een verrassende goede start van het toernooi op zaterdag (3 zeges) werd op zondagmorgen door nederlagen tegen de jeugd van Vfl Oldenburg en Schwerin de kans op een plaats bij de top 4 verspeeld.
Twee weken later volgde de deelname aan het traditionele Peter Verjans-toernooi in Beek. Hier wist de nieuw samengestelde DB1 wel de finale te halen. Hierin was SEW de tegenstander. Mede door een goede organisatie van het vervoer en onderbrenging door de begeleidingsstaf Barbara van Bergen en Anita Alleblas, en de brede selectie kon dit jaar redelijk uitgerust aan de finale begonnen worden. Mede door een sterke winnersgeest werd in de finale na een spannende wedstrijd de eerste prijs gewonnen. Twee weken later bij het sterke Jan de Haan-damesjeugd toernooi in Raalte, waar de hele Nederlandse top weer aanwezig was, werd dit top resultaat herhaald. Ook nu werd SEW in de finale verslagen. Dit wekte verwachtingen richting de competitie. De competitie in de jeugd divisie WEST en Topklasse WEST van 8 teams bestond uit anderhalve competitie, totaal dus 21 wedstrijden.
Helaas is het winnen van SEW daarna in de competitie in de jeugddivisie in drie wedstrijden niet meer gelukt. Mede hierdoor eindigde de DB1 als 2e in de competitie van de jeugddivisie WEST, een plaats die recht gaf op deelname aan de Nederlandse Kampioenschappen zaalhandbal in mei. Ook in de finale van het toernooi van VZV tussen Kerst en Oud en Nieuw was SEW net te sterk. Bij het Paastoernooi om de Jack Stammes-cup werd in de poule verloren van SEW, maar door gunstige uitslagen van tegenstanders toch nog de finale gehaald. Opnieuw was SEW de tegenstander en nu bleken onze meiden in een finale door een enorme vechtlust wel de sterkste.
Ook de DB2 speelde een succesvol seizoen. Ze verloren weliswaar UIT in Berkel Rooderijs van TOGB, maar door twee zeges thuis in Kwintsheul werd o.l.v. Britt en Anita, met ondersteuning van de staf van de DB1 toch het Kampioenschap in de Topklasse behaald. Ook DB2 bleek succesvol op toernooien in België. Rond Oud en Nieuw werd het HUBO-hallentoernooi in Hasselt gewonnen en recent de Arteveldecup bij Don Bosco in Gent. Pechvogel van de DB-selectie was Joy Geldof, die bij een ski-trip met school haar kruisband scheurde en een groot aantal mooie handbalevenementen daardoor moest missen.
DB2 kampioen….
Zondag 15 mei werd de zaalcompetitie bij de dames B-jeugd afgesloten met het NK zaalhandbal. Het DB1-team was voor dit evenement aangevuld met Tessa Hofland en Kathelijne Bosel van de DB2. Gastheer van het NK was Handbalvereniging VIDO uit Purmerend. In deze club is onze nieuwe hoofdtrainer Rolf Schulte als jeugdtrainer begonnen. Het NK werd in Purmerend gespeeld op het fraaie nieuwe sportcomplex “de Beuk”, met twee fraaie wedstrijdhallen. De reis naar Purmerend werd door de DB1 gemaakt met de bus, gesponsord door de Business Club van Quintus en was geregeld door George van Velthoven.
DB1 met bus richting NK in Purmerend.
Naar het NK werd afgereisd met een selectie van 13 speelsters. De DB1 opende het NK tegen Dynamico uit Oss. Tegen dit team was al eerder gespeeld tijdens met Passen bij de Stammescup in Aalsmeer.
Bij het NK zaal was het voor de DB-jeugd toegestaan om met hars te spelen, terwijl dit tijdens de reguliere competitie in de meeste hallen (ook bij Quintus!) niet is toegestaan. Dit leverde daardoor voor veel speelsters en teams problemen op. Hierdoor werden er zowel in de eerste wedstrijd tegen Dynamico (22-8) als in de 2ewedstrijd tegen Dalfsen (29-6) veel technische fouten gemaakt en werd er eigenlijk gewoon slecht gehandbald. Wel leverde het 4 punten op en daarmee was een positie in de kruisfinales al zeker. De 3epoulewedstrijd was tegen de jeugd van VOC Amsterdam. Van VOC was in de competitie driemaal gewonnen. VOC had voor het NK, hun DB1 aangevuld met speelsters van geboortejaar 2006 uit de DA. Helaas kon de DB1 dit verhoogde niveau niet aan en er werd redelijk kansloos met 12-18 verloren. Hierdoor werd de DB1 voor de kruisfinale gekoppeld aan SEW, dat in de andere poule ongeslagen was gebleven. De opzet van het programma was niet erg evenwichtig. Tot onze schrik zat er voor Quintus (uit poule B) nauwelijks hersteltijd tussen de laatste poulewedstrijd en de kruisfinale. Dit was bij de start van de wedstrijd duidelijk merkbaar. Toch lukte het Quintus om zich steeds goed in de wedstrijd terug te knokken (11-11), maar de frisheid ontbrak om SEW te verslaan (11-12). Hierdoor was Quintus veroordeeld tot de wedstrijd om de 3e en 4e plaats tegen VOC…. VOC was in de kruisfinale namelijk verrassend gesneuveld tegen het eveneens vanuit de DA versterkte Kwiek uit Raalte, na het nemen van strafworpen. Dit vroeg weer om mentale veerkracht.
In de kleine finale om plaats 3, wist Quintus knap een 4 doelpunten achterstand bij rust om te buigen in een gelijkspel. Daarom moesten strafworpen de beslissing gaan brengen. In de eerste serie misten beide teams eenmaal. Daarna moest er om en om geschoten worden. Lange tijd werden er door beide teams geen fouten gemaakt. Bij de 7e strafworp miste Quintus en omdat in de gelijkmakende beurt VOC wel scoorde, bleven onze meiden buiten het podium. De burgemeester van Purmerend was er op de prijzen en de herinneringsvaantjes uit te reiken. Daarna gezellig met de bus naar Kwintsheul, voor een gezellige afsluiting van een zware toernooidag. De ouders hadden voor de meiden en de staf snacks gebakken. Voorzitter Eric van Steekelenburg was aanwezig om het team, begeleiding en de ouders toe te spreken. Tenslotte was er door speelsters en ouders en staf veel tijd geïnvesteerd om een plaats in de TOP 4 van Nederland te veroveren.
Als afsluiting van het seizoen reisde de DB1 met Pinksteren naar de ULzburg Cup in omgeving van Hamburg. De speelsters reisden vrijdag aan. Op zaterdag begon het toernooi. Hier werd door twee zeges in de poule, de kwartfinale gehaald. In de kwartfinale werd het DA1-team van V&L met 18-11 verslagen. In de halve finale bleek het Duitse TV Aldenkerk met 10-12 in een fysiek zware wedstrijd net wat te sterk.
Daarna moest er in de troostfinale tegen het Noorse Randesund IL DA gespeeld worden. Onze meiden wisten er op de slotdag om 9.00 uur in de ochtend nog een thriller van te maken. De entourage was echt die van een finaledag. Er werd nipt met 14-15 verloren en dus weer een 4e plaats. Na de prijsuitreiking kon de terugreis gemaakt worden vanuit de regio Hamburg naar huis.
DB1 met staf en op de achtergrond de ouders in Ulzburg.
Zo kwam er een einde aan een lang succesvol, maar vooral leerzaam seizoen. Veel meiden van de DB-selectie stromen volgend seizoen in bij de DA-selectie. We wensen ze daarbij veel nieuw succes en verdere groei toe.
Jan van Kester
Neso Saponjic, de nieuwe trainer/coach van de mannen van Quintus, heeft zijn eerste aanwinst binnen. Roos sluit aan bij de oefenmeester die hij nog kent uit zijn beginperiode bij het Haagse Hellas. Een welkome versterking voor Saponjic, die een aantal routiniers zag stoppen.
De 22-jarige Roos kijkt uit naar de hereniging met zijn vroegere trainer. ,,Ik ben in 2008 begonnen bij Hellas en met hem had ik destijds een goede band. Op mijn zeventiende jaar ben ik verhuisd naar Volendam waar ik twee seizoenen heb gespeeld. Daarna heb ik zes maanden bij de Beloften van Füchse Berlin gehandbald en toen weer terug twee seizoenen bij Volendam.”
Met Volendam won de rechteropbouwer de beker en speelde de finale om de landstitel.
Sinds een jaar is de robuuste, 1.97 meter lange linkshander weer terug bij zijn ouders in Den Haag. ,,Dat betekent”, legt hij zijn keuze voor de Heulse club uit, ,,dat de Quintushal in de buurt van mijn huis is. Dat is makkelijk. En bovendien heeft Neso mij gevraagd om volgend seizoen aan te sluiten en dat lijkt mij erg leuk. De goede band met hem heeft de doorslag gegeven.”
De makkelijk schietende en scorende opbouwer was lange tijd professional. ,,Maar de focus ligt vanaf nu niet alleen meer op handbal. Ik heb nu andere prioriteiten. Dat zal even wennen zijn. Maar wanneer ik train of speel geef ik altijd de volle honderd procent. Dus de bereidheid om te presteren, heb ik zeker wel maar ik kan alleen wat minder vaak trainen dan voorheen. Het team is nieuw voor mij en van de competitie in de eredivisie weet ik niet zo veel, maar het handbalspel verandert niet. Dus ik zal snel genoeg weer het gevoel terug krijgen zoals dat vroeger was.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
Afgelopen donderdag kwam Pieter Ragetlie van VT2000 tijdens de training van Quintus Rolstoelhandbal speciaal bezoek brengen. VT2000 kwam met speciale handballen en een ballenwagen, zodat mensen met een beperking nog makkelijker de sport kunnen beoefenen. Hartelijk dank hiervoor!
Het team was blij verrast en hoopt komende zondag 21 mei tijdens het eigen toernooi bij Quintus in Kwintsheul kampioen te worden van de competitie. Heeft u zin om ons te komen aanmoedigen, dan bent u van harte welkom van 11.00 tot 17.00 uur. Het toernooi met bijna alle teams uit Nederland strijden voor de laatste wedstrijden om de competitie te beslissen. Met de sponsoring van VT2000 zijn we goed op weg om komende zondag goed voor de dag te komen. Het zal niet makkelijk zijn, dus help ons een mooi resultaat te boeken. Tot 21 mei in hal 2 van het Quintuscomplex.
En zo kwam er dan toch nog een prachtige ontknoping van de competitie in de eredivisie. Voor Houten dan, want de Utrechtenaren pakten op overtuigende wijze de titel door Quintus in eigen huis met 27-36 klop te geven. Een overwinning waarop helemaal niets viel af te dingen. Het team van vertrekkend coach Vladan Mijalkovic was over het hele seizoen gezien veruit de beste formatie.
Ook tegen Quintus was de spelopvatting en vooral de schotkracht opnieuw uitstekend. Vlotte combinaties, afgerond aan de cirkel of in de hoek, en verwoestende tweede lijn schoten van Ruben de Bok en Milo Bos waren te machtige wapens voor de vaak weifelende Westlandse defensie. Mocht iemand nog getwijfeld hebben aan de kracht van Houten, dan hebben zij zaterdag in het hol van de leeuw duidelijk bewezen óók met de spanning te kunnen omgaan.
Kon Quintus daar dan niets tegenover stellen? Aanvankelijk nog wel, want tot 7-7, na een kwartier, was de partij nog in evenwicht. En ook bij 11-13 en zelfs bij de 13-16 ruststand leefde er nog hoop bij de Heulse supporters. Totdat Houten in de eerste tien minuten na het wisselen genadeloos toesloeg en bij 15-21 het duel eigenlijk al besliste. Met de hele wedstrijd een uitblinkende doelman Bjorn Brachten tussen de palen.
Geen eer te behalen
De marge van vijf doelpunten bleef steeds op het scorebord staan tot de thuisclub nog een korte opleving kende bij 23-26 met nog tien minuten op de klok. Met knappe treffers van Sem Klinkenberg, Kyan van Berlo, Bram Versteegden en, natuurlijk, Ruben de Bok, denderde Houten door naar 24-30. Partij gespeeld, klaar en Quintus liet het verder maar een beetje lopen. Tegen deze gemotiveerde tegenstander viel geen eer te behalen.
Dolle vreugde uiteraard na afloop op de speelvloer waarbij de in grote getale meegereisde supporters hun idolen omhelsden, knuffelden en op de schouders namen. Even verderop, zoals het altijd gaat in de sport, stonden de spelers van Quintus er een tikkeltje beteuterd naar te kijken. Rick van Ravesteijn had zich zijn laatste wedstrijd na een succesvolle loopbaan bij de Heulse club toch heel anders voorgesteld. En datzelfde gold voor Marc de Vreede. Van Ravesteijn kende nog een persoonlijk succesje door tien minuten voor tijd zijn driehonderdste doelpunt van dit seizoen binnen te schieten.
Kritisch
De Vreede was na afloop, maar ook voorafgaande aan het duel, nog het meest kritisch op de prestaties van zijn team dit seizoen. ,,Wij wilden als spelers kampioen worden, maar de technische staf had daar andere gedachten over. Die wilde vooral ook bouwen aan een nieuw team. Daardoor werd er vaak gewisseld en kregen jonge spelers de kans op de momenten dat het eigenlijk niet kon. Kampioen worden én tegelijk opleiden, gaat gewoon niet.”
Die visie van het wedden op twee paarden werd overigens niet gedeeld door trainer/coach Ruben Schelbert, die vanwege vaderschap na een jaar alweer een stap terug doet. ,,De buitenwacht én sommige spelers hadden een ander verwachtingspatroon. Ik heb nooit uitgesproken dat we kampioen wilden worden. De top-4 was het uitgangspunt. Met Houten, Hellas en BFC waren er nog drie ploegen die allemaal van elkaar konden winnen. Wij hebben het lang volgehouden en het Houten behoorlijk lastig gemaakt. Maar onze doelstelling was vooral óók om aan een nieuwe, jonge ploeg te bouwen.”
Andere koek
Voor Houten telden al die bespiegelingen niet. Het team, komend seizoen onder leiding van de ambitieuze Job Reumer, moet eerst proberen om Tachos in twee duels uit te schakelen. Dan moet worden bekeken of het binnenstappen van de BENE-League een haalbare kaart is. ,,Wij willen dat heel graag, maar dan zullen er nog versterkingen moeten bijkomen”, viel er bij staf en spelers te beluisteren. Een wijze conclusie, want kampioen worden van de eredivisie is een fraaie prestatie, maar meedoen in de grensoverschrijdende competitie is andere koek. Quintus kon daar zaterdag alles over vertellen tegen de nieuwbakken titelhouder…
Wedstrijdrapport
Amusementswaarde (****): Er heerste een geweldige sfeer in de Eekhouthal. Vooral ook door de luidruchtige supporters van Houten. Maar ook het fanatieke spel van Quintus in de eerste helft en vooral de aanvalscombinaties van Houten gedurende de hele partij zorgden voor veel kijkplezier. Genoeg behendige spelers bij de Utrechtse formatie!
Scheidsrechters (****): Ferry van de Beek en Niels Egberts waren zichtbaar in hun element. Dit zijn duels waar ze met plezier naar uitkijken. Veel hectiek, stevige overtredingen en joelende toeschouwers. Zij waren opnieuw voortreffelijk op dreef. Een heerlijke opwarmer voor de bekerfinale van donderdag tussen Volendam en Hurry-Up.
Doelpunten Quintus: Rick van Ravesteijn (7), René de Bakker (5), Timo Blom (4), Jordi van Erp (3), Marc de Vreede (3), Max van Zijderveld (2), Jordan Beukman (1), Troy Oranje (1) en Christiano Olivacce (1).
Doelpunten Houten: Kyan van Berlo (7), Ruben de Bok (6), Sem Klinkenberg (5), Milo Bos (5), Rogier Teeuwissen (4), Bram Versteegden (3), Nils Idema (2), Boy van Eijk (2) en Sjoerd Brakenhoff (2).
Bijzonderheden: Quintus nam afscheid van trainer/coach Ruben Schelbert en de spelers Rick van Ravesteijn, Marc de Vreede, Jordi van Erp en Christiano Olivacce. Bovendien werd ‘de moeder’ van Quintus, Gerarda van Velthoven, verrast met bloemen en cadeau voor het jarenlang wassen van de door hars altijd intens smerige wedstrijdkleding. Een mooi gebaar!
AD SPORT/PETER LOTMAN
Zonder dat er nog veel op het spel stond, speelden Quintus en VOC een vlotte partij. Via de 12-17 ruststand werd het uiteindelijk 29-34. De Amsterdamse formatie kan zich gaan opmaken voor de cruciale duels met Handbal Venlo in de bekerfinale donderdag en in de strijd om de landstitel. Voor de Westlandse club rest nog slechts een bescheiden plaats in de eindrangschikking. De laatste jaren was Quintus altijd present als het ging om het verdelen van de Europa Cup plaatsen, maar deze jaargang is het door allerlei perikelen een tikkeltje weggezakt.
Interimcoach Ruud van den Broeck nam afscheid. Een emotioneel moment voor de voormalige topkeeper, die naar beste kunnen de technische leiding overnam na het vertrek van hoofdtrainer Fred Michielsen. De laatste wedstrijden moet Quintus nog even op zoek naar een tijdelijke coach, voordat Rolf Schulte volgend seizoen de leiding in handen neemt.
Meest opzienbarende moment in het treffen tussen Quintus en VOC was de harde smak op haar hoofd van Pieke van Ingen, die even roerloos bleef liggen. Altijd nare beelden, maar gelukkig kon zij daarna weer naar de kant strompelen. Daphne Luchies, die de gevaarlijke duw overtreding maakte, kreeg zonder aarzelen de rode kaart van de prima leidende arbiters Laurens van Kessel en André Hommen.
Pieke van Ingen vertrekt overigens bij Quintus en sluit zich komend seizoen aan bij VELO, de succesformatie van trainer/coach Nico Stet in Wateringen.
Bij Quintus was Alieke van Maurik met acht doelpunten goed op schot. Jara Datthijn en Mirthe de Jong met ieder vijf treffers waren ook op dreef. Lysanne Huele, die terugkeert naar SEW, was goed voor drie doelpunten. Ook Esmee Verbeek (viermaal raak) speelde een prima partij. Bij VOC maakten Isa Ternede (zes doelpunten), Jill Kooij (vijf) en Zola Amsen (vijf) de meeste indruk.
