BRANDENDE BANDEN EN SPARKELENDE SPAKEN
Het was weer een bloemrijke dag in sporthal De Bloemen in Castricum. Beide teams van Quintus Rolstoelhandbal mochten daar twee wedstrijden spelen en allebei maakten zij daar een flitsende en feestelijke dag van.
Quintus 1 beet het spits af tegen Jahn II en dat gebeurde helaas zonder Natascha, Maurice en Bjorn die te elfder ure werden getroffen door het gevaarlijke CSV-irus, wat wel niet zo erg is als een rolberoerte, maar er wel dicht tegen aan zit. Allen gordden wij het vanaf nu verplichte aantal van drie banden om, dus nu ook om de taille, om bij een controle van Inspecteur Koldobieke de boete van 180 euro voor rijden zonder gordel te ontlopen. Dit tot groot vermaak van de dames onder ons die zich nu “stuk “voor “stuk “met recht een driebanden stoot mogen noemen.
Q1 – J II werd meteen al een match van brandende banden en sparkelende spaken. Een loeispannende game waarin Norbert met maar liefst een kwartet knijterharde goals de Jahngoalie bijna tot goulash knalde. En waarin Sanne de Jahndefensie keer op keer zo venijnig penetreerde dat die spontaan uit volle borst: Ho Sanne, Ho Sanne, Sanne, Sanne Ho begon te zingen. Het was tevens de wedstrijd van de wederopstanding van onze Jonker Bas die lange tijd niet gespeeld, maar in die tijd wel degelijk gescoord had. Meesmuilend vertelde die deugniet ons dat het een meisje gaat worden. Mede door zijn inventieve inbreng was de ruststand 5-5. En ook de tweede helft bleef de strijd gelijk opgaan.
Met een directe uppercut a lá Maaik Tyson scoorde onze “eigen” Maaik de 7-6, waarna Edwin, ook wel Mister Blister genoemd, de score op 8-8 bracht. Helaas trok toen Jahn II toch aan het langste eind door een tweetal slinkse schoten in de slotfase en met een 10-8 nadelige score verliet Quintus 1 met opgeheven hoofd het veld, om meteen plaats te maken voor Quintus 2 tegen VIDO.
Dit was een match waarbij ons Quintus al in de eerste akte, mede dankzij vier fiere goals van Eric en het fenomenale keepsterswerk van Joyce, een vrouw die al zittend haar mannetje staat, bij rust een 9-2 voorsprong van Quintus in de pocket had. In de tweede helft ging bij VIDO Frank het doel in en maakte zijn brede gestalte ons scoren wat lastiger. Echter met zo’n voorsprong konden wij ons geen bult meer vallen. Iets wat Martijn van VIDO helaas wel deed. Deze Fido Dido maakte in zijn jeugdig enthousiasme zo’n brute buikschuiver dat zijn ribben een boogie-woogie in zijn derrière speelden. Als troost heb ik hem het adres van een goede fysiotherapeut in zijn omgeving gegeven. Ook deze buiklanding mocht hen echter niet baten. De megavoorsprong die wij in het eerste deel hadden opgebouwd werd letterlijk met Bloed, Zweet en Tranen verdedigd en terwijl Ed, Ton en Eric derhalve hun wonden likten begon al weer de next game van Q1 versus CVO 1.
Ook dit leek weer een ongemeen, zij het sportieve, zinderende match te worden die redelijk lang gelijk op ging, tot de 4-5 welke een heerlijke dartele lob van Birgitte behelsde. Daarna begon CVO toch wat uit te lopen ondanks het criminele keeperswerk van Mark die gelijk een octopus met 12 tentakels vele vervaarlijk venijnige vuurpijlen van onder andere Sharon en Tom wist te keren. Echter ook deze wedstrijd misten wij onze herintreder Bjorn die als enige met zijn zo ontwapenende glimlach dergelijke kanonnen onschadelijk weet te maken. Na de thee liep CVO toch in ene uit naar 13-6 en daar konden zelfs de listige lobs en schavuitige schuivers van Rob niets aan verhelpen. Maar er was wel weer een heerlijke wedstrijd neergezet met een Norbert die CVO-keeper Eric met stoel en al het doel in lanceerde en twee fraaie voltreffers van Joyce bij wie in deze match ook alle remmen weer los gingen.
En dan weer de climax van de dag: Quintus 2 contra gastheer CSV. Het op dit moment zeer sterke CSV tegen een weer in opbouw zijnd Quintus. Het bleek al gauw een game van David tegen Goliath waarbij David zijn slinger vergeten had en Goliath liet zien dat de harde kern van zijn team al weer jaren samen speelt. Het waren niet alleen de turbobreaks van Martijn die op de momenteel in Holland toegestane stukken 130 kilometer per uur reed, niet eens slechts de lullige pisballetjes van John of de met gevoel geplaatste slimme ballen van Jarin. Het waren vooral ook de technisch en tactisch prachtige aanvalsgolven van deze mannen die samen met Astrid en Jolanda de als een tijgerin haar doel verdedigende Joyce een aantal keer wisten te verschalken. Ook de rest van ons team vocht als leeuwen. Maar wij weten ook dat wij nu nog niet zo ver zijn, zodat het ons ook niet uit onze Balance of Joy kon brengen. En daarbij hadden wij degelijk onze antwoorden. Bas, link vanaf de cirkel, Mark met een strijkstrakke straaljagerstreep in de kruising, Bas weer om een blok van Mieke heen. Eric die vanuit een hoekworp op de cirkel aangespeeld werd en als klap op de vuurpijl een ultra verrassende lob van onze niet aflatende Daan die de schier onpasseerbare Marcel van CSV mooi in zijn Jansen & Tilanussen deed staan.
Het was een wedstrijd van krioelende stoelen en rokend rubber waarin wij met 16-5 ten onder gingen en al met al was het weer een zeer attractieve en sportieve wedstrijddag waarvan ik tot besluit zeg: Dank u; Geen Bloemen!
Ton
