ROUTINIER TROY ORANJE: ‘ER IS VOLDOENDE KWALITEIT OM STAPPEN TE MAKEN’
De handballers van Quintus hadden zich het begin van de competitie beslist anders voorgesteld. De voorlaatste plaats in de eredivisie na zeven wedstrijden is niet bepaald een flitsende start. Toch is er geen sprake van paniek in het Heulse kamp. Routinier Troy Oranje: ,,De positie op de ranglijst komt niet overeen met de kwaliteit van onze spelers.”
Oranje (31) is de eerste om toe te geven, dat de lage klassering niet strookt met de verwachtingen vooraf. Hij heeft er wel een verklaring voor: ,,Het past bij een zeer jong team met weinig spelers die ervaring hebben. Het grootste deel van de selectie komt net over uit de jeugddivisie. Talenten maar de stap van de jeugd naar de top van de eredivisie, waar Quintus thuishoort, is een enorme sprong. Niet alleen vanwege het niveau van de tegenstanders, maar ook door de verwachtingen en de druk die horen bij een eerste team in de eredivisie.”
LEERGIERIG
De gymleraar aan de Melanchton business school in Bleiswijk is een van de weinige, ervaren spelers bij Quintus die eind vorig seizoen niet zijn gestopt. ,,We doen ons best”, legt hij uit, ,,om die jonge gasten te beschermen en zo goed mogelijk te begeleiden. Ze zijn leergierig, maar leggen zichzelf te veel druk op. Direct na een wedstrijd proberen ze al hun fouten te analyseren om zichzelf te verbeteren. Tijdens de terugreis in de bus zitten ze op hun telefoon om de net gespeelde wedstrijd terug te kijken. Dat heb ik niet eerder meegemaakt en vind ik heel bijzonder.”
De hoekspeler van Quintus geeft nóg een reden voor de nederlagen tot nu toe. ,,Wij missen gemiddeld zo’n 20 tot 25 open kansen per wedstrijd. Zowel één-op-één met de keeper als bij de vrije afstandsschoten. Zonder slordigheden in de aanval en betere afspraken in de verdediging had de wereld er voor ons heel anders kunnen uitzien.”
STEUNPILAAR
Ondanks de valse start is Troy Oranje vol vertrouwen over de rest van het seizoen. ,,Ik zie die jonge gasten enorme stappen maken. We hebben in trainer Neso Saponjic een geweldige steunpilaar. Iemand die alles voor ons wil regelen, zowel op het sportieve als op het persoonlijke vlak. Hij zorgt bovendien voor alle faciliteiten bij Quintus waar we vier keer per week kunnen trainen en ook nog tweemaal in het nieuwe krachthonk.”
,,We hebben”, besluit Oranje, ,,het vertrouwen van Neso en Quintus gekregen om fouten te maken zodat we kunnen bouwen aan dit talentvolle team. Dat gaat ook lukken, want er is ruim voldoende kwaliteit. Zij verwachten van ons iets terug en dat gaan we de komende weken waarmaken. Het is een proces dat we samen doormaken en stap voor stap maken we vooruitgang als team. Al vallen de prestaties nu nog tegen, het wordt een prachtig seizoen. En dat alles maakt mij als ‘opa’ van de groep een trotse deelnemer aan dit team.”
AD Sport: Peter Lotman | Foto: Max van Zijderveld
Nadat we in augustus hier moesten vermelden dat ons oud DS 1 lid Gerda van der Valk onverwacht was overleden, ontvingen we deze week het droeve bericht dat na een kort ziekbed ook haar zus Riet van der Valk is overleden. Riet was in 1979 lid van de eerste jeugdcommissie van Quintus handbal. Ze bereikte de leeftijd van 83 jaar.
Na de opening van de Van der Voort-hal in Kwintsheul in 1979 mocht onze handbalvereniging veel nieuwe jeugdleden begroeten. Om het handbal voor de jeugd goed te organiseren werd er door het toenmalige hoofdbestuur een jeugdcommissie in het leven geroepen. Voorzitter werd Geert Zwinkels en ik werd zijn rechterhand als secretaris. Als lid van een echt Heuls handbalgezin werd ook Riet van der Valk door Geert benaderd voor de JC. Riet had administratieve vaardigheden, die in die beginjaren in onze club goed van pas kwamen.
Binnen de JC kreeg Riet bovendien de taak om contactpersoon te zijn voor de NKS sportkampen. In die tijd waren we als Quintus naast lid van het Nederlands Handbal Verbond (NHV) ook lid van de Nederlandse Katholieke Sportfederatie (NKS). NKS handbal ondersteunde de clubs, die NKS lid waren door het organiseren van activiteiten voor onze jeugd (zoals Zomerkampen, bekertoernooien) en opleidingen voor onze kaderleden (leiders en trainers). Riet is jarenlang de contactpersoon vanuit Quintus naar de overkoepelende NKS geweest. Ze wist voor de club ook subsidies van de NKS binnen te halen voor de activiteiten van de JC.
In de maand juli heb ik enkele jaren met Riet in haar Citroën Deux Chevaux (eend) een bezoek gebracht aan de NKS sportkampen (Nistelrode, Swalmen, Echt) als onder steuning voor onze kampleiding. Ook namen we in mei als Quintus deel aan het grote NKS jeugdtoernooi om de NKS-handbalbeker in de Stads sporthallen van Tilburg. Ook daar gingen we natuurlijk als JC kijken. We hebben als club in Tilburg mooie nationale sportieve successen geboekt met onze jeugdteams.
Naast haar jaren bij de handbal was Riet ook op andere terreinen in onze lokale gemeenschap actief als vrijwilliger om hulpbehoevende medemensen in onze samenleving te ondersteunen. Zo was ze o.a. vrijwilligster bij de Ark in Wateringen.
Riet had als hobby het maken van kunstwerken van glas splinters en was lid van Splintergroep Glaskunst Wateringen. Met haar werkstukken was haar huis versierd en ze werden als groep tentoon gesteld in het parochiehuis van de Sint Jan de Doper, Herenstraat 162 in Wateringen.
Op de overlijdens kaart formuleerde de familie het als volgt:
“Ze heeft haar leven op eigen wijze ingevuld en was behulpzaam voor vele mensen.
De avondwake heeft plaats gevonden op zaterdag 26 oktober in de Sint Andreaskerk in Kwintsheul. De crematie vond plaats in besloten kring op maandag 28 oktober. Correspondentieadres van de familie: De Beemd 14, 2291 VZ Wateringen.
We condoleren haar familie met het tweede verlies in korte tijd van een zus of tante. Natuurlijk condoleren we ook haar vriendinnen en relaties van de Splintergroep.
Jan van Kester
Met trots kondigt Quintus Handbal de start van het allereerste jeugdteam voor rolstoelhandbal aan! Na een reeks succesvolle clinics en proeftrainingen hebben vier enthousiaste jonge spelers zich ingeschreven. Het team richt zich op jongeren van 10 t/m 15 jaar, waarbij je niet rolstoelafhankelijk hoeft te zijn om mee te doen. Iedereen die graag wil sporten en plezier wil maken, is van harte welkom!
De glimlach van de deelnemende kinderen is prachtig om te zien en geeft de trainers veel energie en motivatie om dit initiatief verder te verspreiden. Wij als het Nederlandse Handbal Verbond, zijn trots op dit initiatief! Hiermee willen wij graag ook andere verenigingen stimuleren om met (jeugd)rolstoelhandbal aan de slag te gaan. Ons doel is om uiteindelijk een jeugdrolstoelhandbalcompetitie op te zetten, zodat iedereen handbal kan ervaren, ongeacht fysieke beperkingen.
Doe mee!
Wil je ook deel uitmaken van dit fantastische initiatief? Iedereen tussen de 10 en 15 jaar is welkom om mee te doen aan de trainingen. Heb je vragen of wil je meer informatie? Neem dan contact op met Danielle via rolstoel@quintushandbal.nl.
Het was geen plezierig weekend voor de Westlandse handbalteams. De vrouwen van Quintus verloren met 27-25 bij SEW, de mannen waren met 31-17 kansloos in Beek tegen BFC en VELO kon het thuis niet bolwerken tegen Volendam: 23-35. De mannen van Hellas hielden de eer van de regio hoog door het Opleidingsteam van BEVO in eigen huis met 29-32 te kloppen.
PIEKEN EN DALEN VROUWEN QUINTUS
De vrouwen van Quintuscoach Dirk Loose speelden een wedstrijd met pieken en dalen. Na een zwakke start en een 6-2 achterstand kwam de Heulse formatie op schot. Ook de verdediging functioneerde in die fase een stuk beter. Aanvallend waren Gedy de Raaf en Lieke van Zundert doeltreffend met hun afstandsschoten. Mede door hun treffers kon het team van Loose de achterstand ombuigen naar een 11-15 voorsprong bij de rust.
Dat was knap, maar het lukte Quintus niet die voordelige marge vast te houden. Loose: ,,Een chaotische start van de tweede helft deed ons de das om. Onnodig balverlies en matig afronden zorgden ervoor dat SEW weer helemaal terug in de wedstrijd kwam.”
De thuisclub repareerde de schade tot 16-16 en vanaf dat moment bleef de partij gelijk opgaan. Het lukte Quintus echter niet om nog aan de goede kant van de score te komen.
De sterk spelende Lieke van Zundert werd uitgeroepen tot Meest Waardevolle Speelster.
MANNEN QUINTUS FORS ONDERUIT
De mannen van Quintus zitten duidelijk in de hoeken waar de klappen vallen. Opnieuw ging het jeugdige team van coach Neso Saponjic fors onderuit. Het werd in Zuid-Limburg maar liefst 31-17 voor de thuisclub, die met het vertrek van een aantal toppers naar Lions toch behoorlijk aan kwaliteit leek te hebben ingeboet.
Maar de Westlanders konden op geen enkele manier in hun spel komen. Coach Saponjic: ,,Wij hebben geen minuut als team gespeeld. Te veel individuele fouten en geforceerde beslissingen. Zowel aanvallend als verdedigend was het beneden ons niveau. Alles wat wij goed deden in de aanloop naar de competitie ging nu verkeerd.”
Het ontbrak bij Quintus aan orde in het spel en het was veel te slordig in de afronding. Onnodig veel kansen werden onbenut gelaten. Duidelijk zichtbaar was, dat het jonge team nog te weinig ervaring heeft om volwassen tegenstand te bieden.
Coach Saponjic was na afloop duidelijk in zijn commentaar: ,,Als wij de weg omhoog willen vinden, dan moet iedere speler eerst zelf goed in de spiegel kijken en zijn eigen spel kritisch beoordelen. Niet wijzen naar teamgenoten, maar jouw eigen uitvoering bekijken.”
Jorian Baauw (4x), Sven Teekens (3), Ali Ahmedov (3) en Xavi Björkström (2) waren de beste schutters.
AD SPORT: PETER LOTMAN | FOTO: MAX VAN ZIJDERVELD
Het was weer een bloemrijke dag in sporthal De Bloemen in Castricum. Beide teams van Quintus Rolstoelhandbal mochten daar twee wedstrijden spelen en allebei maakten zij daar een flitsende en feestelijke dag van.
Quintus 1 beet het spits af tegen Jahn II en dat gebeurde helaas zonder Natascha, Maurice en Bjorn die te elfder ure werden getroffen door het gevaarlijke CSV-irus, wat wel niet zo erg is als een rolberoerte, maar er wel dicht tegen aan zit. Allen gordden wij het vanaf nu verplichte aantal van drie banden om, dus nu ook om de taille, om bij een controle van Inspecteur Koldobieke de boete van 180 euro voor rijden zonder gordel te ontlopen. Dit tot groot vermaak van de dames onder ons die zich nu “stuk “voor “stuk “met recht een driebanden stoot mogen noemen.
Q1 – J II werd meteen al een match van brandende banden en sparkelende spaken. Een loeispannende game waarin Norbert met maar liefst een kwartet knijterharde goals de Jahngoalie bijna tot goulash knalde. En waarin Sanne de Jahndefensie keer op keer zo venijnig penetreerde dat die spontaan uit volle borst: Ho Sanne, Ho Sanne, Sanne, Sanne Ho begon te zingen. Het was tevens de wedstrijd van de wederopstanding van onze Jonker Bas die lange tijd niet gespeeld, maar in die tijd wel degelijk gescoord had. Meesmuilend vertelde die deugniet ons dat het een meisje gaat worden. Mede door zijn inventieve inbreng was de ruststand 5-5. En ook de tweede helft bleef de strijd gelijk opgaan.
Met een directe uppercut a lá Maaik Tyson scoorde onze “eigen” Maaik de 7-6, waarna Edwin, ook wel Mister Blister genoemd, de score op 8-8 bracht. Helaas trok toen Jahn II toch aan het langste eind door een tweetal slinkse schoten in de slotfase en met een 10-8 nadelige score verliet Quintus 1 met opgeheven hoofd het veld, om meteen plaats te maken voor Quintus 2 tegen VIDO.
Dit was een match waarbij ons Quintus al in de eerste akte, mede dankzij vier fiere goals van Eric en het fenomenale keepsterswerk van Joyce, een vrouw die al zittend haar mannetje staat, bij rust een 9-2 voorsprong van Quintus in de pocket had. In de tweede helft ging bij VIDO Frank het doel in en maakte zijn brede gestalte ons scoren wat lastiger. Echter met zo’n voorsprong konden wij ons geen bult meer vallen. Iets wat Martijn van VIDO helaas wel deed. Deze Fido Dido maakte in zijn jeugdig enthousiasme zo’n brute buikschuiver dat zijn ribben een boogie-woogie in zijn derrière speelden. Als troost heb ik hem het adres van een goede fysiotherapeut in zijn omgeving gegeven. Ook deze buiklanding mocht hen echter niet baten. De megavoorsprong die wij in het eerste deel hadden opgebouwd werd letterlijk met Bloed, Zweet en Tranen verdedigd en terwijl Ed, Ton en Eric derhalve hun wonden likten begon al weer de next game van Q1 versus CVO 1.
Ook dit leek weer een ongemeen, zij het sportieve, zinderende match te worden die redelijk lang gelijk op ging, tot de 4-5 welke een heerlijke dartele lob van Birgitte behelsde. Daarna begon CVO toch wat uit te lopen ondanks het criminele keeperswerk van Mark die gelijk een octopus met 12 tentakels vele vervaarlijk venijnige vuurpijlen van onder andere Sharon en Tom wist te keren. Echter ook deze wedstrijd misten wij onze herintreder Bjorn die als enige met zijn zo ontwapenende glimlach dergelijke kanonnen onschadelijk weet te maken. Na de thee liep CVO toch in ene uit naar 13-6 en daar konden zelfs de listige lobs en schavuitige schuivers van Rob niets aan verhelpen. Maar er was wel weer een heerlijke wedstrijd neergezet met een Norbert die CVO-keeper Eric met stoel en al het doel in lanceerde en twee fraaie voltreffers van Joyce bij wie in deze match ook alle remmen weer los gingen.
En dan weer de climax van de dag: Quintus 2 contra gastheer CSV. Het op dit moment zeer sterke CSV tegen een weer in opbouw zijnd Quintus. Het bleek al gauw een game van David tegen Goliath waarbij David zijn slinger vergeten had en Goliath liet zien dat de harde kern van zijn team al weer jaren samen speelt. Het waren niet alleen de turbobreaks van Martijn die op de momenteel in Holland toegestane stukken 130 kilometer per uur reed, niet eens slechts de lullige pisballetjes van John of de met gevoel geplaatste slimme ballen van Jarin. Het waren vooral ook de technisch en tactisch prachtige aanvalsgolven van deze mannen die samen met Astrid en Jolanda de als een tijgerin haar doel verdedigende Joyce een aantal keer wisten te verschalken. Ook de rest van ons team vocht als leeuwen. Maar wij weten ook dat wij nu nog niet zo ver zijn, zodat het ons ook niet uit onze Balance of Joy kon brengen. En daarbij hadden wij degelijk onze antwoorden. Bas, link vanaf de cirkel, Mark met een strijkstrakke straaljagerstreep in de kruising, Bas weer om een blok van Mieke heen. Eric die vanuit een hoekworp op de cirkel aangespeeld werd en als klap op de vuurpijl een ultra verrassende lob van onze niet aflatende Daan die de schier onpasseerbare Marcel van CSV mooi in zijn Jansen & Tilanussen deed staan.
Het was een wedstrijd van krioelende stoelen en rokend rubber waarin wij met 16-5 ten onder gingen en al met al was het weer een zeer attractieve en sportieve wedstrijddag waarvan ik tot besluit zeg: Dank u; Geen Bloemen!
Ton
Zaterdag 5 tot en met zondag 13 oktober.
