Overwegend overwinningen voor de handbalploegen in de regio Den Haag/Westland. De vrouwen van Quintus verrasten aangenaam door in eigen huis met 26-25 te winnen van het sterke VZV. De mannen van Quintus zorgde in Emmen ook voor een gezellige terugreis door E&O met 25-31 te verslaan. 

QUINTUS (vrouwen) maakte er voor eigen publiek een fijne avond van door VZV met 26-25 te kloppen. Vooraf leek de club uit Noord-Holland de favoriet en het zou een zware klus worden voor trainer/coach Dirk Loose en zijn dames. 

,,En dat werd het ook”, bekende Loose. ,,Zij hebben een brede, fysiek sterke selectie die goed op elkaar is ingespeeld. Zij hebben de afgelopen zomer nauwelijks wijzigingen in de selectie gehad.”

Aanvankelijk ging de strijd nog gelijk op, maar een serie fouten van de thuisclub zorgden ervoor dat VZV vanuit de snelle tegenaanval kon weglopen naar 7-12. Loose nam een tactische time-out, waarna zijn adepten het aanvalsspel goed herpakten. 

Na het wisselen was het voor een groot deel stuivertje wisselen. Sterke fases aan beide kanten werden afgewisseld met fouten, waardoor Quintus dan weer een doelpunt voor stond en dan weer achter.

De aanvallend sterke acties en schoten van Phoebe Muller gecombineerd met de scherpe afronding vanuit de hoek door Esmee Verbeek hielpen Quintus in de slotfase richting de goede kant van de score. 

In de laatste paar minuten was het verder keepster Lois van Ruijven die met een serie belangrijke stops het verschil maakte.

Loose: ,,Typisch zo’n wedstrijd die tot de laatste seconde spannend bleef. De toeschouwers leefden gigantisch mee en dat kwam de sfeer enorm ten goede.”

Doelpunten: Phoebe Muller (7), Esmee Verbeek (5), Lieke van Zundert (4), Tess van der Knaap (3), Mirthe de Jong (2), Sanne van den Arend (2), Jill van den Berg (1), Joy Grootscholten (1) en Stacey Zuiderwijk (1). 

QUINTUS (mannen) had het vooral het eerste kwartier lastig tegen E&O. Het spel oogde ongeordend in zowel aanvallend als verdedigend opzicht. Er werd volgens trainer/coach Neso Saponjic nauwelijks samengewerkt als team. Met als gevolg veel technische fouten die door de thuisploeg meteen werden afgestraft. De 12-7 voorsprong van de Emmenaren was dan ook verdiend.

Saponjic nam een time-out en riep zijn spelers tot de orde. Dat hielp, want er kwam meer rust en overleg in het spel, waardoor er bij de rust met de 14-14 tussenstand weer perspectief gloorde.

Na de rust werkte Quintus echt als een team met meer overleg in het spel, rustig wachtend op de kansen. Dat leverde een voorsprong op van 21-27 met een aantal goede stops van keeper Jonathan Dobiey. De 25-31 viel uiteindelijk nog ruim uit, maar daar viel niets op af te dingen.

Saponjic was duidelijk in zijn commentaar: ,,De eerste vijftien minuten kansloos gespeeld en de overige 45 minuten zoals het moet. Van -6 naar +6 doelpunten terugkomen is knap en daardoor voelt deze overwinning nog beter dan het gelijkspel van vorige week tegen Hellas.”

Dyon de Graaf was the Man of the Match met zowel in de dekking als in de aanval een opvallende rol. Veel rebounds en in totaal 9 doelpunten. 

Doelpunten: Dyon de Graaf (9), Ali Ahmedov (5), Jorian Baauw (5), Xavier Björkström (3), Ques Canninga (2), René de Bakker (2), Sebastiaan Strijers (2), Sven Teekens (2) en Luuk Barendse (1). 

AD Sport: Peter Lotman / Foto: Max van Zijderveld

‘IK BEN ZO GEBOREN, DUS IK WEET NIET ANDERS’

Luuk Barendse (16) is doof, maar geldt als een van de grootste handbaltalenten van het land. Hij legt uit hoe hij dankzij bluetooth en liplezen de top wil bestormen en droomt van een carrière in het buitenland. ,,Ik probeer tijdens de time-outs altijd vooraan te staan.”

Luuk Barendse geniet nog zichtbaar na als het laatste fluitsignaal van de handbalderby tussen zijn club Quintus en Hellas (26-26) heeft geklonken. Van de kolkende sporthal heeft hij tijdens het duel weinig meegekregen, van het spektakel op het veld des te meer.

Glunderend zegt hij: ,,Wat een fantastisch wedstrijd. Jammer, dat wij net niet hebben gewonnen. Wij stonden het grootste deel van de wedstrijd voor, maar ik denk dat het publiek de grote winnaar was. Dit is qua sfeer toch heel anders dan bij de junioren.”

De altijd met veel passie spelende, rechtshandige opbouwer, die zijn eerste grote eredivisiewedstrijd als speler meemaakte, geldt als één van de grote talenten van Nederland.  Hij traint mee met Jong Oranje op Papendal en zijn grote droom is, zoals voor veel jonge handballers, een carrière bij een topclub in het buitenland. 

Zijn handicap van het niet kunnen horen, lijkt hem nauwelijks te belemmeren in zijn sport. ,,Zo ben ik geboren, dus ik weet niet anders”, vertelt hij erover. ,,Ik heb gehoorapparaten en dat werkt goed voor mij. Er zit op die apparaatjes ook bluetooth en daar kan ik mee bellen en naar muziek luisteren. Prima toch?”

LIPLEZEN

Er klinkt een maar in zijn stem. ,,Als ik mijn oortjes uit heb, hoor ik niks. Dan hoor ik alleen wat als je direct in mijn oor praat. Ik kan goed liplezen, dus daar kom ik een heel eind mee. In het veld is het wel vaak lastig om onze coach te horen langs de kant. Ook is het soms moeilijk in de contacten met mijn teamgenoten in het veld. Maar zij helpen me heel goed en ook Neso houdt er rekening mee. Ik probeer tijdens de time-outs altijd vooraan te staan en verder moet ik gewoon goed kijken wat iedereen doet”, verklaart Luuk Barendse.

Neso Saponjic, zijn coach bij Quintus, heeft geen enkele moeite met zijn jeugdige discipel. ,,Een fantastische knul die heel leergierig is. Hij heeft veel talent, is altijd bereid om extra goed te luisteren en veel bij te leren. Hij was bij de junioren al opvallend sterk en met een geweldige instelling. Nooit zeuren en altijd optimaal willen presteren. Daarom heb ik hem ook bij het eerste team gehaald. De communicatie met hem gaat prima, hoor. Wij begrijpen elkaar.”

TIPS VAN OUDERS

Luuk begon als jong handballertje bij het Haagse Hellas, waartegen hij zaterdag twee keer scoorde. Niet zo verwonderlijk, want vader Mark Barendse en moeder Marieke van Linder waren in het verleden voortreffelijke spelers in het eerste team van de Haagse eredivisieclub. 

,,Ik krijg thuis veel tips van mijn ouders”, zegt hij met een veelbetekenende lach.

Het gezin is inmiddels naar Wateringen verhuisd en zodoende kwam Barendse bij VELO terecht. Daar blonk hij als jong talent uit in de A-junioren en zou qua leeftijd nog steeds in dat gecombineerde team van Quintus en VELO, UniVerde, mogen uitkomen. 

,,Maar dat hoeft niet meer, want ik ben nu definitief door de trainer bij het eerste van Quintus gehaald. Geweldig natuurlijk, vooral ook omdat ik heel veel leer van hem.”

PROFESSIONEEL HANDBALLER

Barendse volgt de opleiding logistiek, maar al pratende worden zijn echte ambities al snel duidelijker. ,,Het liefst wil ik later naar het buitenland als het allemaal lukt. Lijkt me mooi om professioneel handballer te zijn bij een grote club. Maar eerst hier nog veel leren en me verder ontwikkelen. Daar zijn genoeg mogelijkheden voor bij een club als Quintus.” 

AD Sport: Peter Lotman | Foto: Max van Zijderveld

STREEKRIVALEN VERMAKEN DE TOESCHOUWERS OPTIMAAL

Het is een bekend gegeven: derby’s zijn per definitie niet de wedstrijden die de schoonheidsprijs verdienen. Maar deze editie van Quintus-Hellas was in alle opzichten de moeite van het bekijken waard. Veel spektakel, mooie doelpunten, knullige fouten, rode en blauwe kaarten en tot slot zelfs nog een vechtpartijtje. Met uiteindelijk een eerlijke 26-26 puntendeling.

In strijd met alle prognoses was het niet Hellas dat domineerde, maar juist het sterk verjongde Quintus dat met veel bravoure vrijwel het gehele duel op voorsprong stond. De jeugdige brigade van coach Neso Saponjic liet zich van de goede kant zien met snel combinatiespel en wervelende passeerbewegingen. 

Het was een gedurfde zet van Saponjic om met de jongelingen Dexter de Groot, Luuk Barendse, Sebastiaan Strijers, Dyon de Graaf en later Youri Schutte de strijd aan te gaan met de inmiddels meer ervaren Hagenaars.

Maar het pakte uitstekend uit want de tieners, sommigen zelfs nog junior, lieten zien dat de Heulse club de toekomst wat jeugdig talent betreft met vertrouwen tegemoet kan zien. 

Hellascoach Richard Rijkens constateerde na afloop terecht, dat zijn team véél beter moet kunnen. Het liep nog niet bij de Hellenen, de balbehandeling was matig met veel slordige passes tot gevolg en de echte wil om te winnen ontbrak toch wel enigszins.

Daar zette de thuisploeg een ongekend hoog energieniveau tegenover. Veel tempo in de aanval, bikkelen in de verdediging en van geen ophouden weten.

Saponjic was dan ook supertrots op ‘zijn jongens’ en kon zijn geluk niet op met deze onverwachte prestatie.

VOORTREFFELIJKE OFKE TEEKENS

Quintus begon meteen overrompelend in de aanval en had achter de hard werkende dekking ook nog eens de voortreffelijk keepende Ofke Teekens in het doel staan. Hij groeide uit tot de MVP door op beslissende momenten belangrijke ballen te stoppen.

Aan de andere kant kwam Caspar Hovingh halverwege de eerste helft Storm Bolman vervangen en ook Hovingh was belangrijk voor zijn ploeg. 

Een aantal fraaie passeeracties van Sebas Strijers, knappe schoten van Dexter de Groot en doeltreffende afronding van de uitblinkende routinier René de Bakker zorgden voor de even verrassende als verdiende 13-11 voorsprong bij de rust voor de Westlanders.

Daar konden de Hagenaars niet zo heel veel tegenover stellen. Kevin Pronk en de altijd gretige Thomas Beltman waren succesvol met hun acties, maar het ontbrak het gehele team aan het heilige vuur. Ook de teruggekeerde Martijn Poot, befaamd om zijn loeiharde schoten, verkeerde nog niet in de glansvorm die we van hem kennen.

Na het wisselen ging Quintus zo mogelijk in een nog hoger tempo van start en bouwde geleidelijk aan de voorsprong uit naar 19-14. Het werd een tikkeltje onrustig in het Haagse kamp, want direct in het openingsduel als favoriet al verliezen, zou een grote tegenvaller zijn.

En de Heulse supporters durfden nog niet aan een overwinning te denken. De spanning steeg en Hellas kroop minuut voor minuut dichterbij. Caspar Hovingh stopte een strafworp van Jorian Baauw en even later deed Ofke Teekenshetzelfde bij een zevenmeter van Martijn Poot. 

JONKIES MOEGESTREDEN

Diezelfde Poot zorgde vervolgens wél, dat Hellas via 20-19 op een 20-21 voorsprong kwam met nog negen minuten op de klok. De jonkies van Saponjic waren moegestreden, zaten er toch wel doorheen en de meer ervaren Hellenen leken alsnog erover te gaan. 

Kevin Pronk, op wie je altijd kunt rekenen als het er op aankomt, scoorde zelf een paar keer en bediende ook subtiel zijn broer Michael aan de cirkel. Met nog vijf minuten te gaan, kwam Hellas voor het eerst op een voorsprong van twee doelpunten: 22-24.

Het pleit leek beslecht, maar de talenten van Quintus zettennog één keer de tanden op elkaar. Dyon de Graaf (fraaie actie), Job van den Driest (break-out) en Dexter de Groot (ook een break) profiteerden efficiënt toen Hellas twee keer de bal in de handen van een tegenstander speelde. Toch weer een voorsprong voor de thuisclub: 25-24. De spanning steeg tot een kookpunt.

QUINTUS MORELE WINNAAR

Thomas Beltman (uitstekend op dreef) 25-25; Jorian Baauw26-25; wéér Thomas Beltman 26-26; met nog één minuut op de klok stopt Caspar Hovingh een strafworp van diezelfde Baauw; coach Rijkens neemt een time-out en brengt de ervaren Thierry van Zundert alsnog binnen de lijnen; hij heeft met nog twaalf seconden de winnende treffer op zijn handmaar Ofke Teekens stopt knap het laatste schot. 

26-26 dus, een uitslag waarmee beide partijen wel vrede kunnen hebben. Quintus veertig minuten de betere ploeg en daarna Hellas de overhand. Toch zal het gelijkspel voor Quintus als een morele overwinning voelen.

WEDSTRIJDRAPPORT

Amusementswaarde (****) : Een echte derby met alles erop en eraan. Veel sfeer in de Eekhouthal, spektakel en een eerlijk resultaat. Zo hoort de strijd tussen twee rivalen te zijn. Dan nemen we het opstootje na afloop met wat duw- en trekwerk maar op de koop toe. Niet nodig, maar het illustreerde de spanning tussen de spelers van beide teams overduidelijk.

Scheidsrechters (**): Steffan van Laarhoven en Sjoerd Thijssen zijn niet de meest aangewezen scheidsrechters voor dit soort beladen duels. Zij fluiten in het algemeen best goede wedstrijden, maar in zo’n derby moet je als arbiter met wat tact en overleg proberen de gemoederen te bedaren. Zij zijn te nadrukkelijk in hun optreden, waardoor spelers en coaches geïrriteerd raken. Volgens de regels zal het allemaal wel kloppen, maar er komt duidelijk meer interpretatie van de regels kijken bij dit soort duels. Het moet wat meer ontspannen.

Pechvogel: Ali Ahmedov moest al na zeven minuten inrukken met een rode kaart toen hij bij zijn tweede strafworp het gezicht van doelman Caspar Hovingh schampte.

Geluksvogel: Jesse van der Linden keerde na 18 maanden blessureleed (twee knie-operaties) weer terug binnen de lijnen bij Hellas. Dat was een verheugend moment voor hemzelf, zijn ploeg en zijn supporters. 

Doelpunten Quintus: René de Bakker (6), Dexter de Groot (4), Sebastiaan Strijers (3), Dyon de Graaf (3), Luuk Barendse (2), Job van den Driest (2), Ques Canninga (2), Sven Teekens(2) Ali Ahmedov (1) en Jorian Baauw (1).

Doelpunten Hellas: Kevin Pronk (6), Thomas Beltman (5), Michael Pronk (5), Martijn Poot (5), Thierry van Zielst (2), Olivier Beltman (1), Yannick van Zundert (1) en keeper Storm Bolman (1) in leeg doel. 

AD Sport: Peter Lotman | Foto: Max van Zijderveld

Na avontuur in Frankrijk voelt de Heulse club als een warm bad

Het kan vreemd lopen voor een handbalster die naar het buitenland vertrekt. Senna van Galen (22) kan er over meepraten. Een mooie toekomst leek voor haar weggelegd bij Sambre Avesnois. Maar de Franse club kwam de verplichtingen niet na en dus was het avontuur na één seizoen al voorbij voor de talentrijke keepster. Gelukkig bood Quintus uitkomst.

Ooit, op haar zevende jaar, begon Senna van Galen met handballen bij Gemini in Zoetermeer. Ze werd gescout door veelvoudig landskampioen VOC Amsterdam en stond daar via de A-jeugd regelmatig tussen de palen in de hoofdmacht. Totdat zij werd ontdekt door het Franse Sambre Avesnois.

,,Ik ben bij die club terecht gekomen”, legt Van Galen uit, ,,doordat de coach mij had zien keepen op het WK U20. Het was niet mijn plan om dat jaar naar het buitenland te gaan, maar na het contact ben ik snel gaan meetrainen. Het voelde goed en ik wilde het avontuur graag aangaan. Ik wilde niet persé nog een jaar op de Handbalacademie blijven.”

GROTE TELEURSTELLING

Het liep allemaal anders voor Van Galen, die sinds vorig gestart is met de studie HBO Verpleegkunde in Leiden. ,,Ik ben na één seizoen teruggekeerd naar Nederland. De reden was vooral, dat de afspraken niet werden nagekomen. Ik kreeg geen Franse les, zoals beloofd. Er was uiteindelijk geen keeperstrainer en de krachttrainingen vielen tegen. Dat was uiteraard een grote teleurstelling.”

,,Daarnaast heb ik me óók gerealiseerd”, vertelt ze, ,,dat ik dit professionele handbal niet tot mijn dertigste jaar wilde doen. Bovendien voelden de kansen voor het Nederlands A team erg klein. Ik kreeg nog wel contractverlenging aangeboden, maar uiteindelijk heb ik er tóch voor gekozen om terug te gaan naar Nederland en te gaan studeren.

SNEL GEREGELD

Senna van Galen wilde niet stoppen met handballen en werd vorig jaar gevraagd door Quintus, dat alert reageerde op de ontstane situatie. ,,Omdat ik handbal nog steeds een fantastische sport vind en ik ook niet van alles naar nul wilde gaan, ben ik daar op ingegaan. Ik heb een goed gesprek gehad bij Quintus en toen was het snel geregeld.”

Toch bleek er nog een flink obstakel in de weg te zitten om direct actief aan de slag te gaan bij de Heulse club. ,,De Franse club vroeg het hoogste haalbare transferbedrag wat mag volgens de reglementen. Daarnaast moesten de overschrijfkosten van de buitenlandse naar de Nederlandse competitie ook nog betaald worden. Dat betekende dat er veel meer kosten bijkwamen dan verwacht en dat was voor de clubs niet op te brengen. Ineens was ik dus clubloos.”

ALSNOG OVERSTAP

Quintus toonde zich hulpvaardig en Van Galen mocht blijven doortrainen in Kwintsheul. Wedstrijden spelen, zat er echter vanwege alle restricties voor haar niet in. Gelukkig kwam het toch nog goed. ,,Na een jaar vervallen de kosten die de Franse club vroeg en toen was ik weer amateur. Ik kon alsnog de overstap wél maken zonder al die hoge kosten. Dit seizoen kan ik weer wedstrijden spelen en daar kijk ik enorm naar uit. Ik heb extra veel motivatie, omdat ik met al dat trainen ook weer een doel voor ogen heb met de competitie.”

Senna van Galen glundert als ze vooruitblikt: ,,Sinds de voorbereiding ben ik volop aan het meetrainen en heb al de eerste oefenwedstrijden mogen meespelen. Ik ben heel blij, dat ik met plezier met alle meiden kan trainen en straks de competitie inga. Dat heb ik echt gemist. We willen proberen bij de bovenste zes clubs te gaan meedraaien. Ik heb niet meer de ambitie om naar het buitenland te gaan. Ik wil vooral het plezier in het handbal terugvinden en met hard werken samen met Quintus proberen  het hoogste haalbare te bereiken.” 

AD Sport/Peter Lotman | foto: Patrick Dolkens

Ook dit jaar doen wij weer graag mee met de Rabobank clubsupport actie. Vorig jaar is er een prachtig bedrag bij elkaar gestemd en mochten we een mooie cheque in ontvangst nemen. Wij hebben daarmee een boost kunnen geven aan vele jeugdteams!

Steunt u ons dit jaar ook weer?

Als lid van de Rabobank kunt u vanaf 2 t/m 24 september op ons stemmen via de Rabo App of log direct in op www.rabobank.nl/clubsupport. Hoe meer stemmen Quintus Handbal krijgt, hoe meer kans we hebben op een mooi geldbedrag, gesponsord door de Rabobank.